• Za cudze grzechy" bardzo mnie rozczarowała. • Nie jest zła, ale w porównaniu z pierwszą częścią o wiele gorsza żeby nie powiedzieć czasami nudna, nie przyciągająca uwagi. A dzieje się tak za sprawą dużych przeskoków czasowych. To co dzieje się w życiu bohaterów pokazane jest urywkowo, tak jakby autorka nie miała pomysłu na ich życie. • Brak rozbudowanej fabuły, brak akcji, brak emocji.Nie wzrusza, nie wciąga, nie przykuwa uwagi. Gdzie te zapowiadane na okładce namiętności, gdzie pełne przygód podróże? • Za to dużo o sytuacji politycznej, o wywrotowcach, socjalistycznych rewolucjonistach, terrorystach i wybuchających bombach. Mnie to nudziło. • Dopiero pod sam koniec zapowiadała się ciekawa akcja i zaczynało się być ciekawie ale autorka zdecydowała się zakończyć powieść w najciekawszym momencie. A szkoda, bo teraz muszę czekać nie wiadomo jak długo na dalsze części, bo oczywiście będę dalej czytać ten cykl z nadzieją, że będzie bardziej ciekawy.
    +2 trafna
  • Nie porwała mnie ta historia, czegoś mi w niej zabrakło.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo