• Powieść Ziemowita Szczerka to nie tyle opowieść o samej Ukrainie, którą oglądamy oczami naszego bohatera, ale książka o Polakach, naszej mentalności oraz próba odpowiedzi na pytanie po co Polacy jeżdżą na Ukrainę. I niestety refleksje mają gorzki smak. • Ukraina, którą przedstawia nam Szczerek z jednej strony jest bardzo poważna, z drugiej podlana tonami absurdu, który jest najlepszym sposobem na obnażenie naszych, polskich wad. "Przyjdzie Mordor i nas zje. Czyli tajna historia Słowian" w gruncie rzeczy przedstawia naszą rzeczywistość, ale w alternatywnej wersji. Jest krzywym zwierciadłem, w którym mogą przejrzeć się Polacy, by uleczyć swoje kompleksy wyższości. • Diagnoza jaką wystawia Ziemowit Szczerek w swojej powieści jest bardzo bolesna, nie potrafimy zrozumieć tego co dzieje się za naszą wschodnią granicą, tego, jak ukraińska rzeczywistość, która dla nas może być baśniowym tolkienowskim Mordorem, czymś nieogarnialnym, bajzlem, dla Ukraińców jest codziennością. Normalnym krajem, "tylko, że chujowo urządzonym." • "Przyjdzie Mordor i nas zje. Czyli tajna historia Słowian." Ziemowita Szczerka powala. Powieść która jest jednocześnie piękna i opychająca, słodka i gorzka, ale co najważniejsze mądra i szczera. Mocna jak balsam Wigor wymieszany z kwasem chlebowym. Polecam. • Marta Ciulis-Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo