• "Płacz niemymi łzami" jest to poruszająca i wstrząsająca historia chłopca bestialsko katowanego przez matkę i dwóch braci.Polecam.
  • Wstrząsająca opowieść o chłopcu ,który przez traumę stracił mowę.Jego ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach od tego czasu chłopiec przestaje mówić.Co jest idealnym pretekstem dla matki chłopca aby mogła go pić poniżać,zamykać w piwnic, gdzie leżał głodny, cuchnący przez 3 lata. Matka jest tak wyrachowana, że potrafiła z chłopca zrobić zwyczajnego dzieciaka ,gdy zjawiała się opieka społeczna. Gdy ona znikała koszmar zaczynał się na nowo, taki koszmar że aż dziwo, że dziecko go przeżyło. • Wstrząsająca, przerażająca ,brak słów...
  • Bestseller numer 1 w Anglii przez wiele tygodni. • Wstrząsające wspomnienia dziecka maltretowanego i molestowanego przez swoich najbliższych – • bardziej poruszające niż historie opisywane przez Cathy Glass • Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia chłopca torturowanego przez matkę, braci i otoczenie. • A świat pozostał niemy. • To niemożliwe, żeby matka mogła tak znęcać się nad własnym dzieckiem… • A jednak to zdarzyło się naprawdę. • Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące • żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… • Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. • Odtąd matka mogła już być bezkarna... • Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… • Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, • cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. • Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... • Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wyko­rzys­tywa­nych­ seksualnie, prowadząc własną fundację.
  • Bestseller numer 1 w Anglii przez wiele tygodni • Wstrząsające wspomnienia dziecka maltretowanego i molestowanego przez swoich najbliższych – bardziej poruszające niż historie opisywane przez Cathy Glass • Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia chłopca torturowanego przez matkę, braci i otoczenie. • A świat pozostał niemy. • To niemożliwe, żeby matka mogła tak znęcać się nad własnym dzieckiem… • A jednak to zdarzyło się naprawdę. • Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… • Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. • Odtąd matka mogła już być bezkarna... • Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… • Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. • Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... • Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację. • Historia jego dzieciństwa Płacz niemymi łzami stała się i pozostawała przez wiele tygodni w Anglii bestsellerem numer 1. Jej sukces powtórzył ciąg dalszy autobiografi i Joe Petersa: Cry Myself to Sleep (Ukołysz mnie płaczem do snu).
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo