• Niezwykła kobieta, niezwykła postać, niezwykła książka. Właściwie trudno ja streścić, tyle się tam dzieje! • Wspomnienia europosłanki Róży Thun to opowieść o wspaniałych osobach, miejscach i zdarzeniach losu. Pani Poseł opisuje swoje życie, niezwykle barwne, które zaczęło się na ul. Pijarskiej w Krakowie, gdzie przyszła na świat. Młoda Róża jeździ stopem po Europie ucząc się języków, pracuje jako kelnerka w barach oraz opiekunka koni. Ulubionym wujkiem Róży był Józef Czapski, choć największym autorytetem cieszył się Jej Tata - Jacek Woźniakowski (inicjator wydawnictwa „Znak” i były prezydent Krakowa.). Przez ich dom przewija się mnóstwo znakomitości, m.in.: Wojtyła, Tischner, Ronikierowie. • Wychodzi za mąż za Franza Thuna i przeprowadza do Frankfurtu. W Polsce zaczyna się stan wojenny, więc nie może do niej wrócić. W Jej frankfurckim mieszkaniu spotykają się m.in Jacek Kuroń, Tadeusz Mazowiecki, Władysław Bartoszewski oraz wiele innych osobistości, a to wszystko przy gorących tematach o Polsce oraz przy 3 dzieci! • Kiedy Franz dostaje propozycję pracy w Nepalu, pakują wszystko i z małymi dziećmi przeprowadzają się do Katmandu. Spędzają tam najpiękniejsze 2 lata, a pierwszy słowem jakim Róża poznaje w języku nepalskim było "wymię" (tak, te krowie) okazało się bowiem, że "thun" znaczy właśnie krowie wymię:) • W tym czasie jednak w Polsce następują ogromne demokratyczne zmiany, zostają poproszeni o powrót do Polski, by pomóc w realizacji i dążeniu do jej niezależności i integracji z resztą Europy. Róża Thun zakłada Fundację Schumana oraz mocno angażuje się we wstąpienie Polski do Unii Europejskiej. Przychodzi również na świat czwarte dziecko Thunów. • Zostaje europosłanką VII i VIII kadencji. • Obecnie kursuje między Brukselą, Strasburgiem, i Krakowem gdzie można spotkać Panią Poseł jeżdżącą rowerem po naszym uroczym Rynku, a w mieszkaniu, gdzie przyszła na świat obecnie jest Jej biuro poselskie. • Zawsze uśmiechnięta i optymistyczna. Polecam Jej wspomnienia. TT
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo