• Bartek Koziczyński stworzył dwie książki, w których umieścił najpopularniejsze rzeczy związane z dwoma dekadami polskiej rzeczywistości. Pierwsza z nich dotyczyła PRLu. Druga, wydana w 2011 roku, zajęła się latami 90. Obie pozycje ukazały się dzięki wydawnictwu Vesper. • Kto z nas nie pamięta takich postaci jak Pamela Anderson, He-Man, Czarodziejka z Księżyca czy Lara Croft. To właśnie lata 90. wylansowały tych bohaterów, pokazały je szerokiej publiczności. A która pani, będąc małą dziewczynką, nie zbierała karteczek do segregatorów albo nie oglądała „Króla lwa”? Panowie, przyznawać się, kto nosił białe skarpetki, klapki Kuboty i popijał EB. A do tego te seriale – Beverly Hills, 90210, Cudowne lata, Moda na sukces, i teleturnieje – Koło fortuny, Milionerzy, Czar Par czy Randka w Ciemno. Każda dziewczynka miała Barbie i chciała być jak Xena, każdy chłopiec wiedział, kto to Batman i oglądał StrongMana. • Książka to zbiór 333 rzeczy, które kojarzą się z latami 90. Są tu osoby, filmy, piosenki, slogany reklamowe, seriale, ale też rzeczy, które nosiliśmy, którymi się bawiliśmy, które używaliśmy. To przekrój przez te dziesięć lat, pokazanie przedmiotów z różnych okresów. • Każdy z nich zawiera krótki opis rozpoczynający się od nazwy rzeczy, informacji na temat tego z jakiej kategori ona jest (audycja, serial, film, aktor itd.). Potem dostajemy pigułkę najważniejszych informacji dostosowanych do opisywanego produktu – pierwsze pojawienie się, co to jest, jak reagowali ludzie. • Niewielka książka zawiera stos najważniejszych informacji, które czyta się szybko i z uśmiechem na ustach. Narracja nie jest encyklopedyczna, czasem widać w niej ironię, co tylko dodaje smaczku lekturze. Przy wielu produktach pojawiły się czarno-białe zdjęcia, niekiedy znajdziemy też cytaty i odniesienia do innych rzeczy. Wszystko wyważone, podane w dość krótkiej formie, bez zbędnego zaśmiecania danymi. • Przeglądając książkę od razu widać, że autor wykonał kawał dobrej roboty, zbierając tyle rzeczy w jednym miejscu. W czasach, do których wraca w pozycji, miałam kilka lat, większość z tego co znalazłam podczas lektury miałam w domu, widziałam, znałam, oglądałam albo słuchałam. To nie są rzeczy luksusowe, wyssane z palca, z górnej półki. To zwykłe produkty, osoby, filmy, do których dostęp miał każdy. • Warto sięgnąć po tę pozycję, jeśli ma się nie mniej niż 20 lat. Młodsze osoby mogą mieć problem ze zrozumieniem wielu rzeczy, choć i dla nich pojawią się tu opisy – przecież lata 90. to także rok 1999. Dla tych, którzy przeżyli ten czas lektura obowiązkowa. Wiele śmiechu, wzruszeń i wspomnień może wam sprawić. • Komu polecam? Tym, którzy tak jak ja znają lata 90. z własnego doświadczenia. Zobaczycie, że o wielu rzeczach już zapomnieliście, a niektóre na pewno wciąż tkwią w waszej pamięci. To lektura przyjemna, dobrze przemyślana, pozwalająca z sentymentem spojrzeć w przeszłość. Polecam gorąco.
    +4 wyrafinowana
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo