• Obowiązkowa lektura dla rodziców. Warto przeczytać tą książkę jeszcze w ciąży. Bardzo pouczająca, zabawna momentami nawet wzruszająca. Autor doskonale pokazuje jak wychowywać dzieci poprzez szacunek, traktowanie na równi z dorosłymi, miłość i wyrozumiałość. Daje mnóstwo przykładów dzięki którym zmienia się podejście do typowych sytuacji czy zachowań, które sami powielamy bo tak nas wychowano. Czas to zmienić i traktować dzieci z godnością i szacunkiem. Książka doskonale uczy, że sztuka wychowania dzieci to nie praca nad nimi czy z nimi ale praca nad samym sobą. Gorąco polecam!
  • Wspaniała książka która napisana jest prostym językiem, zawierająca całe mnóstwo zebranych badań i doświadczeń naukowych dlaczego warto spać razem z dzieckiem, karmić piersią, być otwartym na jego emocje i potrzeby. Omawiane są przeróżne etapy od niemowlęcia po etap odpieluchowania, adaptacji w przedszkolu. Jeśli ktoś ma w otoczeniu osoby komentujące nasz­eywy­chow­anie­ tam znajdzie mądre odp dlaczego tak a nie inaczej. Według mnie numer jeden wśród poradników który emanuje ciepłem i nikogo nie krytykuje. Zdecydowanie w ruchu rodzicielstwa bliskości :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo