• Dobrze napisana książka, choć historia sama w sobie jakaś szczególna nie jest. Tytuł ma się do treści jak pięść do nosa. Autor tą historią nie przekonał mnie do swojej twórczości na tyle, bym chętnie sięgała po inne jego książki.
  • Twórczość Chmielarza to dla mnie synonim dobrze spędzonego czasu przy wciągającym kryminale. Serię gliwicką, którą rozpoczyna „Wampir” zostawiłam sobie na deser, choć nie ukrywam, że po cyklu z komisarzem Mortką miałam wobec niej wysokie oczekiwania. Na szczęście i tu autor mnie nie zawiódł bo połknęłam ten tom w dwa dni. Jeśli chodzi o różnice w obu seriach- ta ta zdecydowanie jest mniej ugrzeczniona, jest tu więcej akcji, bójek i ostrych przekleństw a główny bohater… cóż po prostu nie da się go lubić. Rozumiem, że był to świadomy zabieg autora i na pewno działa on na plus w wyraźnym rozróżnieniu obu serii, jednak jeśli chodzi o mnie to pozostaje wierna Mortce wraz z jego (prawie) nienaruszonym kręgosłupem moralnym. • Akcja „Wampira” dzieje się w Gliwicach, gdzie Dawid Wolski- prywatny detektyw zostaje wynajęty do sprawy zbadania śmierci chłopca, którą początkowo uznano za samobójstwo. Z biegiem czasu, coraz więcej osób zaczyna w to wątpić, a podczas przesłuchania znajomych i rodziny wychodzą nowe fakty, zignorowane przy początkowym śledztwie. Idący po trupach Dawid próbuje dotrzeć do prawdy, która dziwnym trafem zdaje się być powiązana z zaginięciem dziewczyny, której ostatnimi czasy poszukuje całe miasto. 8/10
  • Młody chłopak zostaje odnaleziony pod blokiem, policja i prokuratura twierdzą, iż było to samobójstwo. Choć wszystko wskazuje, że jest to prawda, zrozpaczona matka nie wierzy w samobójstwo syna. Dodatkowo kilka miesięcy wcześniej w tym samym mieście zaginęła dziewczyna, której do teraz nie odnaleziono. Czy te dwie sprawy mają związek ze sobą? Czy detektyw o specyficznym usposobieniu zdoła rozwiązać tajemniczą sprawę? Oraz co najważniejsze czy nastolatek faktycznie popełnił samobójstwo? Polecam, zakończenie zaskakuje jak to w przypadku tego pisarza.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo