• Spodziewałam się czegoś więcej po tej książce, szkoda, bo początek zapowiadał się ciekawie. • Oklepany motyw główny, mało zwrotów akcji, bohaterowie płascy, nie czułam chemii między nimi. • Bardzo długie opisy za to mało dialogów. • Gdyby wyrzucić infantylne przemyślenia głównej bohaterki, powtarzalne opisy wyglądu pana idealnego oraz zrezygnować z miliona przymiotników, to historia mogłaby być ciekawa. • A tak, jest nudna i irytująca. • Ile bowiem można znieść niemal identycznych opisów gościa o czarnych włosach, idealnym prostym nosie, pięknie wykrojonych ustach i dołeczkach, a do tego w drogim garniturze opinajacym się na jego idealnych mięśniach, i jeszcze do tego o głosie sprawiającym, że spadają majtki i cudownym charakterze? • Te opisy pojawiały się za każdym razem, gdy bohaterka widziała tego Pana. Rozumiem, że mogła mieć takie odczucia, ale po co to opisywać przy każdej interakcji? • Równie mocno denerwowały mnie przerywniki w dialogach. Opisy uczuć, jakichś historii, jakieś wyjaśnienia sytuacji... Serio, w trakcie rozmowy ktoś jest w stanie aż tyle myśleć o sprawach niezwiązanych z rozmową? A nawet jeśli z rozmową, to chyba nie aż tyle? • Nie jest to bardzo zła książka ale ta jest taka nijaka.
  • Książka jest oznaczona jako erotyczna, ale tyle w niej erotyki ile w innych książkach. Poza tym opowieść wzruszająca o miłości do dziecka w dodatku nie swojego. Martin poświęca się dziecku , które chce wspierać finansowo w walce o lepsze życie. Poza tym miłość do dziewczyny, która akceptuje decyzje kochanego faceta.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo