• Książka, która mimo tragicznych i wstrząsających wydarzeń bardzo mocno wciąga.
  • Zawód bibliotekarza jest mi bliski, dlatego zainteresowała mnie • książka Antonio Iturbe’a Bibliotekarka z Auschwitz. Autor – dziennikarz i pisarz hiszpański – zainspirował się losami Dity Polachovej, czternastoletniej czeskiej Żydówki, którą wraz z rodziną w roku 1944 przewieziono z getta w Teresinie do obozu Auschwitz-Birkenau. Trafiła do tak zwanego obozu rodzinnego. W ciągu dnia w bloku 31 funkcjonowała nielegalna szkoła, w której przebywało ponad pięćset dzieci z opiekunami. Nauczyciele potajemnie prowadzili lekcje i starali się stworzyć podopiecznym namiastkę normalności. To tam właśnie powstała najmniejsza na świecie biblioteka, stworzona z ośmiu zniszczonych egzemplarzy książek, którymi opiekowała się Dita, pełniąca funkcję bibliotekarki. Były tam też żywe książki – dorośli, którzy z pamięci recytowali i opowiadali znane im teksty. Blok ten pełnił funkcję pokazową dla przedstawicieli Czerwonego Krzyża i organizacji humanitarnych. Niemcy chcieli ukryć przed opinią światową fakt, że obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau jest obozem śmierci na masową skalę. Blok 31 wśród więźniów cieszył się opinią raju na ziemi – mieszkańcy nie nosili pasiaków, nie golono im głów, mieli większą szansę na przeżycie, mimo głodowych porcji żywności, braku leków i częstych rewizji. Książka porusza do głębi. Warto ją przeczytać i zapamiętać jako świadectwo Holokaustu. W świecie niewyobrażalnego zła i wszechobecnej śmierci malutka biblioteka stała się miejscem • niezwykłym, pozwalającym chociaż na chwilę przenieść się w inny świat i zapomnieć o rzeczywistości obozowej. • Halina Biniek
  • Bardzo dobrze napisana i poruszająca książka. Trzeba przeczytać!
  • „Bibliotekarka z Auschwitz”… Cóż by tu rzec… Główna bohaterka tej powieści to Dita Kraus, a w zasadzie Dita Alderova. Kobieta, która przeżyła piekło Auschwitz i żyje po dziś dzień. Należy pamiętać, że autor tworząc swoją powieść nie miał na celu napisania biografii Dity. Historia opowiedziana przez Iturbe to mimo wszystko fikcja literacka. Autor do jej napisania wybrał tylko niektóre prawdziwe wątki z życia więźniarki. Piszę to, bo bardzo wiele osób w swych wypowiedziach twierdzi, że jest to powieść stricte biograficzna, a tak nie jest. Dita Kraus w słowie wstępnym wyjaśnia tę kwestię. Owszem napisała już swoje własne wspomnienia z tamtego okresu i to będą jej autentyczne przeżycia, tyle tylko, że nie zostały jeszcze w Polsce wydane. • Dita trafiła do Auschwitz w 1943 roku. Tam spotkała Fredy'ego Hirscha, Żyda, który zorganizował szkołę dla dzieci w obozie rodzinnym BIIb, a także tajną bibliotekę składającą się z ośmiu tylko książek. Dziewczyna była odpowiedzialna za opiekę i ukrywanie tej literatury przed piekłem Holokaustu, aby naziści ich nie odkryli. Gdy Fredy Hirsch popeł samobójstwo, Dita mimo wszystko kontynuowała swą misyjną pracę. Za wszelką cenę starała się też dowiedzieć jaka była prawdziwa przyczyna zgonu Hirscha. W jej ocenie nie był on człowiekiem zdolnym do tego, aby odebrać sobie życie, nawet pod presją osób trzecich. Dita miała szczęście przeżyć Auschwitz. Po przewiezieniu jej bo Bergen-Belsen została wkrótce wypuszczona wraz z innymi więźniami podczas wyzwolenia obozu przez siły alianckie. Szczęśliwie wyszła za mąż za pisarza Otta Kraus’a, którego poznała w obozie. • „Bibliotekarka z Auschwitz” to książka, która wzrusza, daje do myślenia, momentami szokuje i przeraża. Trudno tu powiedzieć nieco więcej, skoro obecnie na rynku wydawniczym jest całe mnóstwo powieści tego typu. Ile więźniów z Auschwitz, którzy przetrwali, tyle różnych historii powstałych w oparciu o ich losy – niekoniecznie biografii. Każda z nich mimo wszystko w jakiś inny sposób przedstawia to obozowe piekło. Jedyny zarzut do tego tytułu to taki, że w przypadku tej powieści nie możemy mówić o jakiejś wartkiej akcji. Osobiście uważam ją za nieco zbyt obszerną i momentami nużącą. To byłoby na tyle…
  • Dita Kraus jest pierwowzorem bohaterki najnowszej ksiażki Antonio Itubera pt. "Bibliotekarka z Auschwitz". W obozie opiekowała się najmniejszą biblioteką świata, bo zawierającą zaledwie 8 ksiażek, które musiała chronić z narażeniem życia przed częstymi kontrolami obozowych kapo. "Antonio G. Iturbe • w sugestywny, przejmujący sposób przedstawia obozowe życie w baraku dziecięcym. • Historia głównej bohaterki jest niesamowita, Dita została wywieziona z Pragi do getta w Terezinie, zaś po roku została przewieziona transportem do Auschwitz. Przebywała w dziecięcym bloku 31, w którym spotkała Alfreda Hirscha.Był to człowiek, który kiedyś organizował zajęcia sportowe dla młodzieży, a teraz w obozie, w bardzo dramatycznych, nieludzkich warunkach usiłował stworzyć coś na kształt tajnej szkoły. Dita Kraus każdego dnia narażała swoje życie podczas rewizji baraku. Ksiązki, które ukrywała pośrednio mogły doprowadzić ją do okrutnej śmieci w komorze gazowej, więc pod koniec dnia ukrywała je w coraz to innym miejscu w obozowym baraku. • Pozycję "Bibliotekarka z Auschwitz", mimo, że obecnie jest wydawanych bardzo dużo wspomnień zwiazanych z historią obozu hitlerowskiego w Auschwitz, naprawdę warto przeczytać. • Czyta sie ją jednym tchem i trudno się oderwać od przejmujących opisów losów bohaterskiej dziewczynki. Warto tez dodac,ze Dita przezyła Auschwitz i juz po wojnie opowidziała swoja historię, a na kartach tej ksiazki jest zapisana jej zbeletryzowana wersja. Gorąco polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo