• „Świat dla ciebie zrobiłem” Zośki Papużanki to zbiór kilku krótkich opowiadań o wzajemnych relacjach między ludźmi. I jak to z tymi relacjami zwykle jest, jedne są łatwe, a inne zupełnie trudne. Bo ludzie też tacy właśnie bywają. Autorka w swych tekstach próbuje nam uświadomić, że pomimo tego iż czasami mamy dość i wydaje nam się, że nie umiemy z kimś dłużej być, potrzebujemy odpocząć od czegoś lub kogoś, to później mimo wszystko brakuje nam tych relacji. Bo człowiek jest istotą społeczną. Ludzie nie potrafią żyć w samotności, choć niektórzy deklarują, że nie stanowi to dla nich problemu. W rzeczywistości jest inaczej. Stanowi to problem, do którego często nie potrafią się zwyczajnie przyznać. O tym właśnie przypomina nam w swej książce Papużanka. I robi to jak zwykle w sposób wyśmienity. Czytanie prozy jej autorstwa jest dla mnie jak smakowanie najlepszego, najbardziej wyśmienitego ciasta na świecie. Uwielbiam ją i nic na to nie poradzę… Może nie jestem w tym wszystkim sama…? Kto wie… Polecam. Może i wy rozsmakujecie się w tej lekturze, jak ja.
  • Lubię styl Papużanki, z niec­ierp­liwo­ścią­ czekałam na nastepną jej książkę. Wreszcie mam! Opowiadania... hmmm no nic, czytam...niezłe nie powiem, ale wolę jednak powieść.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo