• "Tajna historia Mongołów" • Autor nieznany. Moja ocena: 10/10. • "Tajna historia Mongołów" to rewelacyjny utwór historyczny, który stanowi obowiązkową lekturę dla każdego, kto interesuje się Mongolią. Jest to kronika opisująca losy Chanatu Mongolskiego oraz rozwój tego ogromnego imperium, oferując unikalny wgląd w historię i kulturę tego wielkiego narodu. • Ciekawym elementem tej publikacji jest jej nietypowa forma graficzna. Książka jest dość podłużna (28 cm długości i 14 cm szerokości), co nadaje jej oryginalny charakter. Ilustracje są rozmieszczone w sposób przemyślany i doskonale współgrają z treścią, co sprawia, że całość jest nie tylko wartościowa merytorycznie, ale również wizualnie wciągająca. • Dodatkową wartość stanowi wstęp napisany przez Stanisława Kałużyńskiego, który jest jednocześnie tłumaczem dzieła. Jego komentarz wprowadza czytelnika w kontekst historyczny oraz kulturowy, co znacznie wzbogaca odbiór całości. Dzięki temu "Tajna historia Mongołów" staje się nie tylko kroniką historyczną, ale także dziełem pełnym głębi i znaczenia. • Polecam tę książkę wszystkim zainteresowanym tematyką mongolską – zarówno historykom, jak i pasjonatom historii Azji.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo