• nawet po wielkiej burzy wychodzi słońce, nawet po wielkim wstrząsie można dostrzec wiele pozytywów które wpłyną na nasze dalsze życie
  • "Każdego dnia" to piękna, wartościowa, wzruszająca, poruszająca i wywołująca całą paletę emocji powieść o relacjach międzyludzkich, o trudnych relacjach rodzinnych, o nies­praw­iedl­iwym­ losie, o zmianach, o tym co w życiu jest ważne, ale też o przyjaźni, miłości i nadziei na lepsze jutro. To historia o tym jak kruche i cenne jest życie. Ta opowieść pokazuje nam, że należy cieszyć się każdą chwilą, i każdy dzień jest cenny. Pokazuje też, że życie to nie tylko narodziny i śmierć, ale wszystko to, co jest pomiędzy. Na początku nie mogłam wgryźć się w tę historię i było lekko chaotycznie, ale tylko na początku. Potem z każdą przewracaną stroną było ciekawiej i coraz bardziej zatracałam się w tej historii. Wciągnęła mnie na maxa i czytałam z zapartym tchem. Bardzo podobało mi się zakończenie.🙂 Lektura porusza bardzo ważne tematy, które skłaniają do przemyśleń i refleksji. Okładka jest prześliczna i może się wydawać, że jest to powieść zimowo - świąteczna, ale tak nie jest. Są wątki zimowe i świąteczne, ale bardzo malutko. Ale mimo to, książka jest warta przeczytania. Polecam.🥰♥️
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo