• Sięgnąłem po tę książkę, ponieważ chciałem sprawdzić, czy dam radę ją przeczytać oraz podszkolić zarówno słownictwo, jak i gramatykę. Czy warto sięgnąć po ten utwór? • Felix jest taksówkarzem w Monachium. Dostaje on niespodziewaną propozycję pracy w IT. Na początku wszystko wydaje się być piękne, lecz dzieje się mnóstwo dziwnych i zaskakujących rzeczy. Jak zakończy się jego historia? To TY decydujesz! Możesz przeczytać horror albo kryminał, albo coś jeszcze innego. Istnieje 12 zakończeń! • Dzieło to składa się z dwudziestu trzech krótkich rozdziałów. Na końcu każdego decyduje się m.in. o tym, czy Felix przyjmie pracę albo czy zadzwoni na policję. Następnie są ćwiczenia, które np. utrwalą słownictwo (np. trzeba do podanych czasowników dopisać przeciwstawne znaczenie bądź dobrać do nich synonimy lub uzupełnić zdania brakującymi wyrazami albo przyimkami). Na końcu znajdują się odpowiedzi do zadań oraz słowniczek. Na marginesie każdej strony są wypisane w kolejności pojawienia się trudne słówka czy wyrażenia. Moim zdaniem zostały one dobrze dobrane, bo rzeczywiście można ich nie znać. • Książka pod względem fabularnym jest dość słaba, ale oczywiście nie jest to żaden zarzut. Jestem w stanie to zrozumieć, ponieważ najważniejsze tutaj jest podszkolenie się w niemieckim. Nie ukrywam, że wciągnąłem się w akcję i z dużym zain­tere­sowa­niem­ śledziłem losy Felixa. Opisy są uproszczone. To samo dzieje się z przejściami – coś się dzieje, zdanie później są już inne wydarzenia. Utwór czyta się bardzo szybko i przyjemnie. • Jestem usat­ysfa­kcjo­nowa­ny, ponieważ podszkoliłem się w niemieckim. Nauczyłem się wielu nowych słów i wyrażeń (np. der Schuss (strzał), ganz im Gegenteil (wręcz przeciwnie) czy der Stadtbummel (spacer połączony z zakupami). Tak naprawdę to była moja pierwsza poważna styczność z pisanym niemieckim. W szkole przerabia się mnóstwo tekstów, ale są one pisane trochę inaczej niż takie książki (poza tym autorzy podręczników często mają bardzo bujną wyobraźnię). To jest bardzo dobra okazja do podszkolenia się w Imperfekcie – czasie przeszłym, który bardzo często jest używany w książkach, a rzadziej mowie codziennej. • Jeśli nie jesteś zdecydowany i nie wiesz, czy dasz radę, przeczytaj poniższy fragment (5 zdań z pierwszego rozdziału) i sprawdź, czy uda ci się je przetłumaczyć. • „Felix rollte mit seinem Taxi zwei Meter vorwärts, bevor er mitten auf der Brücke wieder bremsen musste. Der Verkehr in der Nähe des Münchner Zentrums spielte mal wieder total verrückt. Ein Fahrzeug wartete hinter dem nächsten, mehrere Fahrer hupten ungeduldig. Felix schaute auf die Isar unter ihm. Das Wasser bewegte sich ruhig und entspannt.”* • vorwärts – do przodu • verrückt spielen – wariować • hupen – trąbić • Isar, die – Izara (rzeka) • Podsumowując, jestem usat­ysfa­kcjo­nowa­ny lekturą tej książki i polecam ją wszystkim tym, którzy uczą się języka niemieckiego i są na poziomie B2. • Za przekazanie egzemplarza do recenzji dziękuję Wydawnictwu Edgard. • A. Bohn, „Niemiecki Gamebook z ćwiczeniami Taxi frei?”, Warszawa, Wydawnictwo Edgard 2016, s. 7 zamieszczone za zgodą Wydawnictwa
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo