• „To się nie mieści w głowie”, ale naprawdę bardzo wielu rzeczy nie da się wytłumaczyć dorosłym 😉 • A przecież można żyć w przyjaźni z kozą. Tym bardziej gdy rozumie się ją bez zbędnych słów, a ona w wielu kwestiach jest z nami zgodna. Rybki mogą być niczym pies, z którym da się wyjść na spacer. Wystarczy tylko opracować ku temu odpowiednią strategię. Głowa małej bohaterki z opowiadań pani Piątkowskiej aż kipi od pomysłów. Tosia potrafi postawić na swoim prawie zawsze. Bez większego problemu udaje jej się namówić babcię na zakup zabawki z wystawy. Skutecznie uatrakcyjnia również dalekie podróże. Uwielbia zajadać fioletki, nie przepada za ślimaki, ale za to bez problemu może wsadzić palce do lwich paszczy. I choć wie, że zmyślanie jest złą rzeczą to czasami sama stosuje przechwałki, w których tata staje się cyrkowcem, dziadek wybitnym artystą, a babcia sławną śpiewaczką. W końcu czasami dobrze jest trochę pofantazjować… Z czasem okazuje się, że choć dorośli wielu rzeczy nie rozumieją i z wieloma się nie zgadzają to ich dzieciństwo wyglądało zupełnie podobnie. Też niezbyt często bywali grzeczni i posłuszni, dzięki czemu wyglądało ono równie normalnie 😉 A nawet czasami miewali o wiele ciekawsze pomysły na psoty, niż można by się było tego po nich spodziewać… Polecam rodzicom i dzieciom te pełne humoru opowiadania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo