• "Baśnik" to powieść o uczuciach, miłości, pragnieniach, samotności, zaufaniu, zdradzie, rodzinie, lękach, kompleksach i nadziei. Ale przede wszystkim to książka o tym, że nigdy nie jest za późno, aby raz jeszcze zacząć życie na nowo, aby brać z niego jak najwięcej. • Historia z pomysłem, ciekawie się zapowiadająca jednak zabrakło jej konsekwencji. • Nie spodobała mi się przedstawiona historia, bohaterowie nie wzbudzili mojej sympatii a irytowali swoją głupotą, brakiem rozumu i umiejętnością logicznego myślenia, nie czułam żadnej chemii między nimi. Wszystko takie sztuczne, drętwe, nieprawdziwe i nadmuchane. Dialogi głupkowate, absurd za absurdem, brak logiki i sensu. Irytacja za każdym razem, gdy w tekście pojawiał się Aduś lub Karusia.I to ciągłe rozgrzebywanie, rozpamiętywanie i ciągły płacz doprowadzał mnie do wściekłości. • Owszem napisana jest lekkim stylem i czyta się ją szybko,ale ja jestem rozczarowana.
  • po pierwszej książce tej autorki, natychmiast zapragnęłam przeczytać kolejną i niestety..... słabo. Książka napisana bez polotu, taka nijaka. Historia słaba, nieciekawie opowiedziana. Nie zaciekawiła mnie. Zaczynam jej trzecią pozycję i mam nadzieję , że Baśnik to tylko wypadek przy pracy.
  • Nigdy nie jest za późno by szukać szczęścia. Tak jest w tej książce są wzloty i upadki.Czytałam z przejęciem o Barbarę jej mężu tyranie z którym miała dwoje dzieci.Rozeszła się i dostała w spadku klub fitness, gdzie poznała młodego instruktora i fizjoterapeute,który zakochał się w niej bez pamięci mimo ,że była 10 lat starsza.Książka trzyma w napięciu do ostatnich kartek.Polecam M.J.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo