• Rasmus to dziewięcioletni chłopiec mieszkający w domu dziecka. Jego największym marzeniem jest posiadanie własnej rodziny. Pewnego dnia postanawia uciec z sierocińca i samodzielnie znaleźć ludzi, którzy go pokochają i zechcą stać się jego rodzicami. W czasie wędrówki poznaje pewnego włóczęgę - Oskara. W dalszą drogę ruszają już razem. Czeka ich wiele przygód i nieb­ezpi­ecze­ństw­. Książka bardzo fajna. Warto ją przeczytać.
    +2 trafna
  • „Rasmus i włóczęga” - powieść mojej ulubionej pisarki. Jak dowiadujemy się z tytułu, głównymi bohaterami są: Rasmus - dziewięcioletni chłopiec z przytułku oraz włóczęga - Oskar. • Rasmus jest chłopcem zaradnym i prze­dsię­bior­czym­. Pewnego dnia postanawia, że sam znajdzie sobie rodziców. Ucieka z sierocińca i obiecuje Gunnarowi (to jego jedyny przyjaciel, który nie ma odwagi ruszyć z nim na tak niepewną wyprawę), że i dla niego wyszuka dom. • Pierwszego dnia na wolności chłopiec spotyka Oskara. Z początku nieufny i przestraszony wobec obcego, szybko przekonuje się, że jest on dobrym człowiekiem, pełnym radosnej, choć uszczypliwej w słowach, serdeczności. Sierota lgnie do Oskara całym sercem, mimo iż włóczęga zastrzega, że rozstaną się, jak tylko znajdą odpowiednich rodziców dla Rasmusa - pięknych i bogatych oczywiście. • Ruszają więc na włóczęgę - przez wioski, pola i łąki Szwecji, szczęśliwi, że są właścicielami całego otaczającego ich piękna przyrody. Po drodze niechcący wplątują się w aferę z kradzieżą pieniędzy i biżuterii. Muszą mieć się na baczności, szczególnie że dla policji są głównymi podejrzanymi. Tylko wrodzony spryt, silne pięści Oskara i szybkie i zwinne nogi Rasmusa ratują ich od pewnej śmierci. Kiedy afera kryminalna zostaje pomyślnie rozwikłana, Oskar znajduje wspaniałych rodziców swojemu małemu towarzyszowi. Chłopiec jednak tak tęskni za włóczęgą, którego pokochał całym sercem, że woli opuścić bogatych gospodarzy. • Czy Rasmus zawsze już będzie wędrował jak włóczęga przez szwedzkie pola i lasy? Okazuje się, że i Oskar ma dom, wprawdzie nie tak okazały, jak dopiero co poznani gospodarze z sąsiedztwa. Jest właścicielem walącej się chatki, z zaniedbanym obejściem. I w tym domu ma nawet żonę, która czeka z utęsknieniem na powrót swego męża - nicponia. • Rasmus doszedł do upragnionego celu - znalazł kochających rodziców. Nie zapomniał też o przyjacielu. Chłopiec z sierocińca nie rzuca słów na wiatr. • Książka jest napisana pięknym językiem, w stylu char­akte­ryst­yczn­ym dla Astrid Lindgren. Jest pełna ciepła, a przy tym zupełnie pozbawiona sentymentalizmu, za to od pierwszej do ostatniej strony przesycona inteligentnym humorem. Ilustracje Marii Orłowskiej-Gabryś doskonale wpisują się w wartką akcję, do końca trzymającą w napięciu. Tę niewielką powieść powinien przeczytać każdy miłośnik szwedzkiej pisarki, a na pewno każde dziecko. Jest to doskonała lektura zarówno dla chłopców, jak i dla dziewcząt. Dodam jeszcze, że historia Rasmusa została z powodzeniem zekranizowana i gorąco zachęcam do rodzinnego obejrzenia filmu pod tym samym tytułem.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo