• Kto wiatr sieje- 4 tom kontynuacji powieści Kwiaty na Poddaszu. Aby dokładnie zapoznać się z jej treścią należy najpierw przeczytać pozostałe. W tej części Chris i Cathy dochodzą już wieku dojrzałego • i nadal zmagają sie z wychowywaniem swych dorosłych już dzieci. Jak mówią: "Małe dzieci-mały kłopot, duże dzieci-duży kłopot"- to swteirdzenie sprawdza sie tu w 100%. Polecam
  • Jest czwartą częścią sagi Dollangangerów napisaną przez Virginię Andrews. • Chris i Cathy są już atrakcyjnymi pięćdziesięciolatkami. Z trójką dzieci próbują nadal budować swój świat oparty na misternych kłamstwach i rodzinnych tragediach. Jory i Melody święcą tryumfy na światowych baletowych scenach, Cindy jest urodziwą szesnastolatką wkraczającą w kobiecy świat, a Bart kończy Harvard na wydziale prawniczym z bardzo wysokimi notami. Jeszcze raz upomni się o ich rodzinę Foxworth Hall odbudowany przez Corrine, która przekazała go Bartowi. W dniu dwudziestych piątych urodzin Barta ma zostać odczytany testament Corrine, a sam Bart spodziewa się odziedziczyć cały majątek z Foxworth Hall włącznie. Sam włożył w dokończenie odbudowy dużo pieniędzy i serca pragnąc, aby nie tylko dorównywał on starej rezydencji, ale wręcz ją przyćmiewał. Bart planuje z tej okazji wydać ogromne przyjęcie, na które ściąga do swej rezydencji nie tylko Cathy i Chrisa, ale również swojego brata z żoną. Przybędzie również jego przybrana siostra Cindy. Bart przeszedł leczenie psychiatryczne i według lekarzy można go nazwać wyleczonym. Czy aby na pewno? Czy pozbył się swych dawnych frustracji i uwolnił się od fascynacji pradziadkiem Malcolmem? Jakie niespodzianki planuje dla swojej rodziny? Czy wydarzy się kolejna tragedia? A może wyczerpano już limit nieszczęść na jedną rodzinę Dollangangerów?
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo