• Błyskotliwa i zabawna komedia kryminalna. Autor z przymrużeniem oka opisuje relacje w pewnej bogatej rodzinie, w której pieniądz jest jedynym, co łączy ludzi i pokolenia. Książka zawiera mnóstwo odniesień do polskiej popkultury i show biznesu (głównie ostatnich lat) i choć nie jestem tego fanką, to jednak śmiało mogę rzecz, iż błyskotliwy humor pisarza zdecydowania to wynagradza. Sam wątek kryminalny, jak dla mnie, jest zbyt mało "kryminalny" a rozwiązanie zagadki mało zaskakujące i oczywiste (ale być może wynika to z tego, że mocno porównywałam go z tymi tworzonymi przez Puzyńską, która jak dla mnie jest mistrzynią jeśli chodzi o budowanie napięcia). Mimo to, chętnie wrócę do twórczości Alka Rogozińskiego - lektura książki jego autorstwa była przyjemna a niektóre momenty rozbawiły mnie do łez.
  • Zawiodłam się. Lubię książki tego autora, ale ta..... Nie, nie, nie. Po trzykroć NIE. • Fabuła to pomieszanie z poplątaniem a samo zakończenie jest kompletnie bez sensu, choć "po ludzku" uzasadnione przez autora. • Tak, że wg mnie - po prostu szkoda czasu na czytanie tego czegoś.
  • Jak zawsze ,niekwestionowany Książę Polskiej Komedii Kryminalnej, stworzył powieść, w której wszystko się wydarza. • Bohaterka - Luiza Mirska, właścicielka firmy cukierniczej, w jubileusz swych 60 - tych urodzin , ma zamiar oznajmić swej rodzinie, kogo uczyni głównym spadkobiercą swego imperium, by samej cieszyć się urokami emerytury. • Dlatego też, korzystając z pomocy detektywa, przeprowadza rodzinny "audyt" i ku jej rozczarowaniu okazuje się, że nie ma solidnego następcy. Dlaczego dzieci nie wzbudzają zaufania matki? • Sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, gdy na jubileuszowym przyjęciu dochodzi do morderstwa, a podejrzanymi mogą być .... . No, właśnie - kto zabił zupełnie niewinną osobę? • POLECAM tę komedię kryminalną z plejadą wyrazistych bohaterów, z zabawnymi wydarzeniami i dialogami, powieść okraszoną dawką trochę czarnego humoru. • Autorowi, jak zwykle udaje się wprowadzić czytelnika w ciemny zaułek, by niespodziewanym zwrotem akcji , wyprowadzić czytającego na manowce. • Lekkość pióra autora czyni powieść przyjemną, pełną humoru , idealną do zrelaksowania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo