Ta powieść czaruje czytelnika. Wprost omamia... • Zaczyna się od wstępu i krótkiego wstępu tłumaczki (co pomaga z zrozumieniu pewnych nazwisk oraz...stylu pisania samego Cabre, który pomija przecinki lub kropki albo też bawi się czasami i postaciami), a potem jest ... magia ukryta w treści powieści. • Wchodzimy do domu Pani Elisendy i jej czupurnego syna Marco, jeździmy ulicami wożeni limuzyną, wchodzimy do zakrystii na tajne rozmowy z monarchami... bo musimy błogosławić Oriola Fontellesa. Bo to obywatel, który zginął męczeńską smiercią broniąc tabernakulum.... Z Panią Elisendą wchodzimy na łóżek kochanków, bo w końcu rozkosze ciała zachowują w zdrowiu...Interesy potem... • A cała historia ma swój początek w momencie zrobienia zdjęcia starej szkoły w Torenie tuż przed jej wyburzeniem. Wydawać by się mogło, że jedno proste kliknięcie i gotowe. ..Nic bardziej mylnego. Dalszy trop prowadzi do odkrycia skrywanej tajemnicy sprzed lat oraz... prawdy o niedoszłym-świętym Oriolu. Akcja zaczyna się plątać, fakty biegają po latach przeszłych i wybiegają w obecne. Niezwykły kolaż faktów, scen i słów, ktore padają zbyt późno... • Cabre po raz kolejny udowadnia swój kunszt literacki oraz wprawne oko. Jego zmysł obserwacji stanowi dla mnie nieodkrytą magię i zagadkę jednoczśnie, bo to godne podziwu - stworzenie tomiszcza powieści dopracowanej w każdej stronie i każdym zdaniu. To czary..

Świetna. Polecam przed Wyznaję.