• „Opactwo Northanger” jest swego rodzaju satyrą na powieści grozy – tak modne w czasach Jane Austen. Główna bohaterka, Katarzyna Morland, także się w nich zaczytywała, do tego stopnia, że aż zaczęły wpływać na jej postrzeganie świata. Sama ani urodziwa, ani inteligentna, ani wykształcona, była obdarzona dobrym, uczciwym charakterem, często graniczącym z naiwnością. Żyła sobie spokojnie w szczęśliwej dużej rodzinie, otoczona dziewiątką rodzeństwa, aż tu pewnego dnia zaprzyjaźnieni sąsiedzi zaprosili ją na pobyt w Bath. • Niedoświadczona lecz pełna towarzyskiego zapału Katarzyna rzuca się w wir nowych wydarzeń i znajomości. A jeszcze wiele (a właściwie wszystkiego) musi się nauczyć o przedziwnych ludzkich charakterach. • Najlżejsza i najzabawniejsza z powieści Jane Austen. Polecam. Świetna lektura z przymrużeniem oka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo