• Patryk Bryliński studiował historię sztuki, był ilustratorem. Maciej Kaczyński ma na koncie tłumaczenia książek, gra i śpiewa w zespole Extra. Łączy ich blog oraz wydana w 2015 roku przez Otwarte książka Facecje. • Facecja to według Słownika języka polskiego żartobliwa forma epicka, szczególnie popularna w literaturze staropolskiej. Autorzy zainspirowali się nią podczas tworzenia swojej książki. Za cel obrali sobie znane postacie z kultury, sztuki i literatury, ale też postacie fikcyjne czy budowle. Zastanawiali się, jakby ci oto bohaterowie funkcjonowali w dzisiejszych czasach, mając konta na Facebooku czy Instagramie i... włożyli w ich usta teksty, które bawią do łez. • Wśród bohaterów książki znajdują się m.in. Mickiewicz, Jan Długosz, Kopernik, Robinson Crusoe, Drakula, Rasputin i wielu, wielu innych. Ich statusy na Facebooku i komentarze pod nimi są przezabawne. Bohaterowie używają hasztagów, są ironiczni i obrażają innych użytkowników serwisu, jeśli ich nie lubią. Autorzy postarali się, by postacie, które wybrali do swojej książki, były bardzo wiarygodne. I tak na przykład znany z pijaństwa bohater pyta, czy ktoś widział jego zagubioną podczas imprezy togę, a inny naśmiewa się ze słabej twórczości kolegi po fachu. • więcej na: [Link]
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo