Nie czytaj, jeżeli drażni Cię proza lejąca się jak woda z kranu. Tak chciałoby się powiedzieć w pierwszym odruchu, ale byłaby to krzywda dla książki i potencjalnego Czytelnika. Człowiek musi raz na jakiś czas zniszczyć w sobie jakiś schemat, a styl narracji książki na pewno pewien schemat rozbija. Nietypowego stylu opowieści nie odczuwa się jako udziwnienia czy eksperymentu lecz uznaje się za w pełni uzasadnione narzędzie, ale dopiero wtedy, gdy wciągnie już nas nurt opowieści. A jest to opowieść o smutku, utracie, tęsknocie. Jest to opowieść o ziarnach, na których wyrasta pięknie, mądrze i dojrzale podany Temat Tematów. Miłość.