• Szału nie ma. Gdyby nie to, że był to darmowy dodatek do National Geographic, to bym jej nie przeczytał (nie kupił). Książkę można przeczytać błyskawicznie, niewiele w niej tekstu (duża czcionka), trochę zdjęć (ładnych), trochę śmiesznych rysunków. Idealna pozycja dla np. oczekujących w kolejce na wizytę do lekarza, bo humor i lekki styl tej książki, idealnie uspokoją nam nerwy w poczekalni. W mojej ocenie jest to też świetna pozycja dla osób, które nie przepadają za długaśnymi opisami oraz relacjami podróżniczymi i chciałyby się dodatkowo świetnie bawić przy lekturze. Może z czasem złapią "bakcyla" i sięgną po poważniejszą lekturę? • Co jest jeszcze na plus - znajdziemy tam jednak kilka interesujących informacji o Ameryce Południowej podanych językiem lekkim, łatwym i przyjemnym. Ale nie na tyle interesujących by wydać te pare złotych (no chyba, że chce się mieć ładną serię wydawniczą na półce).
    +2 trafna
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo