Książka lepsza niż jej kontynuacja. Mimo wszystko nie zbyt warta przeczytania. Pan Janusz Wójcik cały czas rozpływa się z zachwytu nad samym sobą jakim był świetnym trenerem, robi z siebie najlepszego trenera w historii polskiej piłki, a wcale tak dobrym trenerem nie był. Warsztatu trenerskiego nie miał żadnego. Ta książka pokazała prawdziwe oblicze Wójcika. Zarozumiały megaloman, bardzo prosty, wręcz przaśny człowiek, uważający się z niewiadomo kogo. Trudno tę książkę nazwać biografią, bo historyjki w niej napisane są w wielu przypadkach zmyślone przez Pana trenera. Nie polecam.

Morskie opowieści świętego buraka. porażka