• Cieszę się, że przeczytałam książkę Katarzyny Tusk. Książka jest dla osób, które mają pełną szafę ubrań a mimo to "nie mają się w co ubrać", dla osób, które chętnie kupują ubrania nie zawsze pasujące do innych znajdujących się w szafie. Książka tak jak jej tytuł jest elementarzem stylu. Znajdują się w niej podstawy, które warto stosować codziennie. Pani K. Tusk udostępnia receptę na każdy dzień i na każdą okazję.
  • „Ubrania nie są najważniejszą rzeczą w życiu. Nie powinny być też źródłem stresu. Mają Ci służyć jako okrycie i Twoja ozdoba.” str. 225 • Wydaje mi się, że większość osób doskonale zdaje sobie sprawę z tego, kim jest Katarzyna Tusk. Jest znana dzięki swojemu blogowi Make Life Easier. Najsłynniejsza z szafiarek postanowiła napisać poradnik, w którym doradza swoim czytelniczkom jak wyglądać dobrze, oszczędzając przy tym czas i pieniądze. Tusk w swej książce radzi jak świadomie tworzyć własną garderobę, nawołuje kobiety, aby zakupy robiły z umiarem i podejmowały przemyślane decyzje, zwracając przy tym uwagę na jakość, a nie ilość zakupionych rzeczy. • „(…) dobry styl to nie jest kwestia talentu czy zasobności portfela. Elegancji i szyku możesz się po prostu nauczyć.” str. 8 • Autorka odpowiada miedzy innymi na pytania: jak skomponować stylowy zestaw pasujący na każdą okazję? Czym są bazowe elementy garderoby? Jak dobierać kolory? Dlaczego pomimo wypełnionej po brzegi szafy kobieta nie ma się w co ubrać? Zwraca uwagę na detale w naszym ubiorze, które mogą podrasować całą stylizację albo całkowicie ją zaprzepaścić. Podpowiada jak uniknąć najczęstszych wpadek. • „Najpierw poznaj siebie, a potem stosownie się przyozdabiaj” str. 183 • Ale przecież nie wystarczy jedynie dobrze wyglądać, by być postrzeganą za osobę z klasą, należy również umieć się zachować. O tym także wspomina Tusk, pisze co wypada, a czego absolutnie robić nie powinna kobieta elegancka. Wulgaryzmy są stanowczo zabronione, oczywiście każdemu może się zdarzyć pod wpływem emocji, ale dobrze byłoby gdyby świadkami tego było jak najmniejsze grono obserwatorów. Traktowanie innych z góry, czy złośliwe wytykanie błędów nie uczyni z nikogo damy z klasą, a wręcz przeciwnie. Staraj się mówić miłe rzeczy, być uprzejmą i często się uśmiechaj. Radzi autorka. • „Brak umiaru, zarówno w zachowaniu, jak i wyglądzie, przesłania prawdziwą twarz kobiety. Każdy nazbyt wypracowany czy wręcz nienaturalny element odejmuje Ci uroku. Wdzięk nigdy nie może sprawiać wrażenia wymuszonego.” str. 202 • Nierzadko posiłkuje się cytatami między innymi Coco Chanel: • "Zawsze wyglądaj tak, jakbyś miała spotkać miłość swojego życia. Albo największego wroga." str. 54 • Każdy rozdział wzbogacony jest o zdjęcia ze stylizacjami Katarzyny Tusk. Czy to wieczorowe wyjście czy wypad za miasto, autorka pokazuje, że w każdej okoliczności można, a nawet powinno się dobrze prezentować. • Każdy zapewne zwróci uwagę na okładkę książki. Oprawa graficzna jest twarda, z wygląda prosta, minimalistyczna, jednak obłożona materiałem dodaje klasy. Książka jest pięknie i estetycznie wykonana, co daje, że jest dopracowana w każdym detalu. Dodatkowym miłym prezentem jest Notatnik stylu, który sprzedawany jest w komplecie z poradnikiem. • Książkę czyta się szybko i nawet przyjemnie. Autorka pisze poprawnie pod względem stylistycznym i merytorycznym. Objaśnia zasady zachowania dobrego wyglądu. Wypowiada się rzeczowo i wyczerpująco. Lekturę polecam kobietom zagubionym, które nie odnalazły jeszcze własnego stylu, ta książka pomoże Wam w doborze ubrań oraz odpowie na nurtujące Was pytania. Generalnie jest to lektura godna poleceniu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo