• Minęły trzy lata od tragicznego wypadku, który zmienił życie Mii. Dziewczyna obudziła się ze śpiączki, tym samym znikając z życia Adama. Teraz żyją osobno po dwóch stronach Ameryki. Mia jest wschodzącą gwiazdą wśród wiolonczelistek, Adam zaś - idolem nastolatek, rockmanem. Pewnego dnia Adam wybiera się na koncert Mii. Po nim spotykają się i przemierzają ulice Nowego Jorku, wyruszając w podróż w przeszłość. Czy los da im drugą szansę? • W ostatniej części serii "Jeśli zostanę" narratorem zostaje Adam. Trzeba przyznać, że jest to bardzo dobry wybór. Dzięki temu możemy poznać wypadek Mii z perspektywy innej niż jej samej. • Po wypadku drogi Mii i Adama rozeszły się. I choć dziewczyna zapewniała, że go kocha, to jednak nie wróciła. Coraz rzadziej dzwoniła, pisała - aż w końcu całkiem przestała się odzywać. Adam jednak, siedząc przy jej szpitalnym łóżku, dał jej wolną wolę. Powiedział, że da jej odejść - jeśli zostanie. Mimo tego, chłopak wciąż zadaje sobie pytanie "Dlaczego odeszła?". Odpowiedź poznajemy pod koniec książki. • Rozdziały są napisane na przemian: teraźniejszość, wspomnienie, teraźniejszość, itd. Bardzo podobało mi się umieszczanie przed rozdziałami z teraźniejszości fragmentów piosenek z płyty kapeli Adama, która przyniosła mi ogromny sukces. • Marzenie Adama spełniło się. Został gwiazdą. Ma fanów. Powinien być szczęśliwy... Lecz wcale taki nie jest. Ciągła rozpoznawalność, tłumy paparazzi usiłujących zrobić mu zdjęcia w niekorzystnej sytuacji sprawia, że nie może normalnie wyjść na ulicę. Ma swoje lęki. Ponadto coraz częściej kłóci się z resztą zespołu... • Podsumowując, "Wróć, jeśli pamiętasz" to książka warta przeczytania. Mnie osobiście zachwyciła. Jest naładowana emocjami, nieco lepiej, niż jej poprzedniczka. Zdecydowanie godna polecenia dla osób lubiących lubiących takie historie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo