• Magiczno-historyczna powieść z czasów pruskich. • Joanna Żamejć – bibliotekarka z zawodu i zamiłowania, od niemal trzydziestu lat mieszkająca w Niemczech, niedaleko Bremy. Zodiakalna 'lwica' ze wszystkimi wadami i zaletami znaku, wielbicielka kotów, urodzona i wychowana w stolicy Warmii, Olsztynie. Kocha to miasto i marzy o powrocie do grodu nad Łyną. W młodości buntowniczka, od dzieciństwa lubiąca wymyślać i opowiadać historyjki – obecnie stateczna pani w średnim wieku, nadal lubiąca 'wymyślać i opowiadać'. Do tej pory pisała jedynie krótkie opowieści z dreszczykiem dla przyjaciół. "Nawrócenie Wiedźmy" jest jej pierwszą powieścią – powstałą z miłości do Olsztyna i dumy z własnych, polsko-litewsko-niemieckich korzeni.* • Książka została napisana prostym językiem. Autorka bardzo dobrze wprowadza nas w magiczną historię. Już na samym początku zostałem zaciekawiony, a im dalej tym było lepiej (choć pod koniec już trochę się nudziłem). Okładka dorównuje (jak nie przewyższa) treści. Bohaterowie są świetni. Dobrze wykreowani, charyzmatyczni, czyli tacy, jakich lubię. Książka składa się z prologu, części pierwszej, która obejmuje lata 1348–1349, części drugiej obejmującej lata 1350–1351, części trzeciej (1352–1353), słowniczek oraz zapowiedź drugiego tomu. Czcionka mogłaby być trochę większa. • W puszczańskich ostępach krainy pruskich Warmów, w zakolu rzeki Alny, wzniesiono miasto Allenstein, dziś zwane Olsztynem. Budowę grodu u stóp warownego zamku kapituła warmińska powierzyła Johannesowi von Leissen (Janowi z Łajs). Miasto wznoszono wśród lasów, które skrywały ocalałe jeszcze osady plemion Prusów. Ich los był jednak przesądzony – krzepły bowiem społeczności przybyszy, a wyprawy rycerzy krzyżackich łamały opór ostatnich, zaszytych w lasach pruskich ostoi. Przestrzeń między starymi a nowymi mieszkańcami tych ziem stopniowo malała i konfrontacja prastarych pogańskich obyczajów i wierzeń z nowym porządkiem i religią stała się nieunikniona. Losy zetknęły Auszrę, córkę plemiennej litewskiej wiedźmy, tak jak matka obdarzonej nadp­rzyr­odzo­nymi­ zdolnościami, z Namirem należącym do grupy osadników budujących gród nad Łuną. Miłość połączyła ich dwa odmienne światy. Auszra stała się świadkiem i uczestnikiem życia społeczności powstającego miasta, w głębi duszy zachowując jednak wiarę przodków, zgodnie z przesłaniem pruskich i litewskich bóstw ugiąć się, ale nie poddać.** • Reasumując, polecam tę książkę szczególnie osobom, które lubią historię, gdyż takie osoby będą się zachwycać tymże utworów. Nie do końca należę do tej grupy ludzi, lecz "Nawrócenie Wiedźmy" spodobało mi się, ale nie wiem, czy sięgnę po kolejną część. Za przekazanie egzemplarza recenzenckiego dziękuję Pracowni Wydawniczej ElSet. • notka pochodzi ze skrzydełka książki • ** opis pochodzi z okładki książki • Tytuł: "Nawrócenie Wiedźmy" • Autor: Joanna Żamejć • Wydawnictwo: Pracownia Wydawnicza ElSet • Projekt okładki i ilustracje: Katarzyna Kamińska, www.pureart.pl • Korekta: Elżbieta Cieśniarska • Wydanie: I • Oprawa: miękka (ze skrzydełkami) • Data wydania: 9 czerwca 2015 • Liczba stron: 496 • ISBN: 978-83-64736-39-1
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo