• Przejmująca książka. Nie bez powodu dedykowana jest „Dzieciom, które stały się ofiarami przemocy, szczególnie tym, o których nie wiemy”. Billy Milligan doświadczył tego ze strony ojczyma i ktoś inny musiał przejąć jego ból… Był pierwszym człowiekiem w historii Stanów Zjednoczonych, którego uniewinniono z popełnienia przestępstw z powodu osobowości wielorakiej. Każdy, kto podchodzi do tego sceptycznie, powinien przeczytać tę książkę – wtedy zrozumie i uwierzy. Tak jak obrońcy, czy prokurator, którzy myśląc, że zdemaskują oszusta, ze zdumieniem oglądali przechodzenie jednej osobowości w drugą, jakby widzieli i słyszeli zupełnie nową osobę. Niejedna łza popłynęła mi po twarzy, kiedy wczuwałam się w jego położenie. Było mi żal tego człowieka. „Składał się” z 24 osób – różnej płci, wieku, narodowości, charakteru i umiejętności, które w zależności od okoliczności „wychodziły na świat”. Nieprawdopodobne, do czego zdolna jest ludzka psychika. • „- (…) jak by się pan poczuł, gdyby wszyscy mogli sobie poczytać o pańskim życiu? • Billy zmarszczył brwi. • - Uważam, że ludzie powinni się dowiedzieć. Bo wtedy by zrozumieli, do czego może doprowadzić maltretowanie dzieci.”
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo