Janusz Leon Wiśniewski to jeden z tych autorów, którzy piszą tak, jakby przejrzeli duszę ludzką i potrafili dotrzeć do najgłębiej skrywanych uczuć i emocji. Jego książki zazwyczaj dotyczą kobiet i miłości. Ma na swoim koncie fenomenalną Samotność w sieci, ale też zbiory opowieści, które obnażają kobiece pragnienia. • Najnowsza pozycja Janusza Leona Wiśniewskiego, Eksplozje, to zbiór szesnastu opowieści. Osiem z nich jest autorstwa Wiśniewskiego, kolejne osiem – innych pisarzy, w tym Tomasza Jastruna, Alka Rogozińskiego czy Igora Brejdyganta. Książka to literacka gra, dialog, który podejmuje autor Bikini z innymi twórcami. Każde jego opowiadanie to zamknięta historia. Autorzy, którzy mu „odpowiadają”, albo podejmują sam temat poruszany przez Wiśniewskiego, albo kontynuują tę samą opowieść lub też przedstawiają ją oczami innego bohatera. • Tematyka jak zwykle związana jest z kobietami. Nie zabrakło miłości i uczuć z nią związanych – strachu, niepewności, rozczarowań, ale też namiętności, pożądania, zaufania. Autorzy pokazali różne odcienie kobiecego życia. Każdy z nich miał swoją wizję na opowiadanie, dzięki czemu całość wypada różnorodnie, ale równocześnie spójnie dzięki tematyce. • Wielką zaletą tej książki jest tematyka. Wiśniewski znany jest kobietom jako pisarz, który doskonale zna ich psychikę i potrafi pokazać każde wydarzenie tak, że można się w tym tekście odnaleźć. Jego bohaterki to normalne kobiety, w zachowaniu których można przejrzeć się jak w lustrze. Autorzy, którzy partnerują Wiśniewskiemu w Eksplozjach, nie zawsze kojarzeni są z podobnym typem literatury, a jednak poradzili sobie z tematyką. • Plusem lektury jest też pomysł na jej realizację. Ten literacki dialog, który podejmuje Janusz Leon Wiśniewski i inni twórcy zaproszeni do pisania tej książki, jest naprawdę ciekawą formą. Dzięki temu poruszane są różne odcienie tego samego tematu, ale w inny sposób. Nie nudzi to czytelnika, pozwala mu odkrywać ciągle nowe spojrzenia pisarzy. Także same opowiadania są bardzo zróżnicowane. Niektóre posiadają narrację pierwszoosobową, inne trzecioosobową. Forma przedstawienia historii jest różna. Niekiedy narrator jest zupełnie zdystansowany, innym razem bardzo dobrze zna postać, o której mówi. Nigdy nie wiemy, czego spodziewać się w kolejnej części i ta niewiadoma jest dodatkową atrakcją lektury. • Eksplozje zachwyciły mnie realizacją, tematyką i opowiadaniami. Oczywiście, niektóre bardziej do mnie dotarły (absolutnie fantastyczna Kochanka i obie opowieści rozdziału piątego), inne zaciekawiły mnie mniej, ale całość wypadła naprawdę bardzo dobrze. To pozycja, na którą uwagę powinny zwrócić kobiety nie tylko zachwycające się Wiśniewskim i jego twórczością. To książka, która spodoba się wszystkim poszukującym niebanalnej literatury – bo czy dziewięciu mężczyzn piszących o kobietach może być banalnych?