• Caroline to spokojna, ciepła młoda mężatka, jest pisarką. Jej życie niespodziewanie się zmienia, kiedy sprzedaje prawa do ekranizacji powieści. Kobieta jest zachwycona, udaje się do Los Angeles, by wziąć udział w pracach nad filmem. Tam poznaje wokalistę zespołu The Free Birds – Alexa, który ma skomponować przewodnią piosenkę do filmu. Od samego początku między nimi zaczyna wibrować od nadmiaru emocji. W skutek intrygi, będą zmuszeni spędzić ze sobą tydzień w jednym z pokoi w hotelu. • Jak to wszystko się potoczy, czy znajdą wspólny język, czy będzie wręcz przeciwnie? • Książka napisana jest z dwóch perspektyw. Karoliny- młodej, zamężnej pisarki i Alexa- sławnego i przystojnego piosenkarza. Są to nasi główni bohaterowie, którzy zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. • Spore rozczarowanie. Początek wręcz mną wstrząsnął, że to jakieś wypociny licealistki, no ale dałam szansę i w drugiej połowie było już nieco lepiej. To jednak nie ratuje tej książki.Pełno w niej absurdów. • Brak mi w tej historii realizmu.Czasem było mdło, czasem zbyt cukierkowo. Chwilami było nawet schematycznie. U mnie książka ta sprawdziła się jako infantylna historia, forma odmóżdżenia po ciężkim tygodniu . Czyta się lekko i szybko.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo