• Doskonale napisana książka dla dzieci!!! Jej tytułowy bohater Longin opowiada o swym dzieciństwie oraz dorastaniu w czasach PRL-u. W rzeczywistości pod tą zabawną postacią kryje się osoba wszystkim dobrze znanego polskiego prezentera telewizyjnego Marcina Prokopa. Stworzona zatem przez niego historia jest po części też jego "biografią". Autor w przezabawny sposób opowiada o swym rodzinnym domu, rodzicach, dziadkach, młodszym wiecznie dokuczającym braciszku, o kumplach z podwórka - tych autentycznych oraz o fikcyjnym Albercie. Niby ot taka zwykła historyjka dorastającego "łobuza" z Warszawy, ale napisana w tak lekki sposób, że potrafi zauroczyć nawet dorosłego czytelnika. Nie sposób jest się przy niej nie śmiać. O nie!!! To jest w zasadzie niemożliwe ;) Swoją drogą cenię autora za tak samokrytyczne podejście do siebie i za opowiadanie o swych fizycznych wadach z tak dużym dystansem oraz ogromnym HUMOREM. Świetna lektura dla całej rodziny!!! Polecam gorąco ;)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo