• Czy zawsze szczęśliwie? Mamy wątpliwości, ale jedno jest pewne – bezdyskusyjnie warto. Mowa o późnych miłościach z reportażu Agaty Romaniuk „Krótko i szczęśliwie”, który był tematem styczniowej dyskusji DKK „Skorosze”. • Autorka zgromadziła jedenaście opowieści o miłości, która przydarzyła się ich bohaterom w jesieni życia. Romaniuk diametralnie zmienia stereotypowe postrzeganie osób starszych, udowadniając, że w każdym wieku, nawet podeszłym – kiedy już niczego się nie spodziewamy i na nic nie czekamy – można spotkać miłość swojego życia. Autorka w interesujący sposób wychodzi poza materię słowną i wzbogaca tekst o obraz i dźwięk. Na końcu każdego rozdziału umieszcza zdjęcie uzupełniające, dopowiadające bieżącą historię. Dodatkowo czytelnik może posłuchać wybranych przez bohaterów utworów składających się na playlistę o tym samym tytule co książka, dostępną na Spotify. • I chociaż miłości wysłuchane i spisane przez Agatę Romaniuk mają trochę słodko-gorzki smak, to jednak przekonują, że nigdy nie jest za późno, by przeżyć tę ostatnią, może najważniejszą. • ~MP
  • Historie w książce rozśmieszają, wzruszają, zadziwiają. Piękne opowieści.
  • Książka do wchłonięcia i zdecydowanie nie do zapomnienia. Historie nielukrowane, nie zawsze z tak zwanym happy endem - a mimo to dotykają w człowieku czegoś pozytywnego, rezonują z najgłębszymi potrzebami i najbardziej ubogacającymi emocjami. Autorka i korektorzy dostrzegli i potrafili ubrać w interesującą opowieść coś dobrego, w najczystszym pojęciu tego słowa.
  • Intrygujaca i dajaca do myslenia. • Czegos takiego jeszcze nie czytalem...
  • Opowieści o miłości powstało już bardzo wiele. Zwłaszcza o tej pierwszej – zazwyczaj młodzieńczej, niewinnej, szalonej. Lecz o kolejnych, w szczególności tych ostatnich, znalezionych w dojrzałym wieku, nie mówi się zbyt wiele. Dlatego tym razem to im oddajmy głos. • Krótko i szczęśliwie to jedenaście prawdziwych opowieści, które napisało życie. Autorka obiektywnie relacjonuje nam historie późnych miłości - tych trudnych, nieoczywistych, nowych i powracających. Niektóre przynoszą uśmiech i nadzieję, inne natomiast wywołują strumienie łez. Ale każda z nich jest wyjątkowa, każda przełamuje tabu. Agata Romaniuk zaprasza na spotkanie z ludźmi, którzy udowadniają, że miłość może pojawić się w każdym wieku. Bo na Szczęście przecież nigdy nie jest za późno.
  • Polecam Paniom i Panom niezależnie od wieku
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo