• Czy człowiek jest tworem, który odciął się od wszystkiego innego? Nie! Każdy z nas w jakimś stopniu powiązany jest ze zwierzętami, przyrodą i kosmosem. Jak? To proste – składamy się z podobnych do powietrza składników, a nasze DNA można porównać z innymi zwierzętami i znaleźć elementy zbieżne. O tym między innymi mówi książka Zadziwiające życie Mishy Maynerick Blaise. • W książce znajdziemy krótkie informacje na temat tego, że człowiek w pewnym stopniu jest zbudowany jak wszechświat. Pokazano to na przykładzie konkretnych minerałów, pierwiastków i zależności, które występują w przyrodzie. Na przykład węgiel, który jest w naszym ciele, mógł kiedyś być cząstką diamentu lub dinozaura. Dzięki obrazowym porównaniom dowiadujemy się, że budowa naszego organizmu, gdy rozłoży się ją na części pierwsze, jest zbieżna z tym, co można znaleźć we wszechświecie, na przykład w kościach innych zwierząt, w powietrzu czy wodzie. • Z jednej strony wiadomości z książki mogą być trudne dla dzieci, z drugiej jednak opisano je prosto i obrazowo, bez zbędnych zawiłości. Oprócz biologicznych ciekawostek są też kulturowe, i nie tylko, odniesienia – na przykład do mitologii. To cenna dawka wiedzy, która może zaintrygować najmłodszych czytelników. • Najmocniejszym punktem książki są ilustracje. Rysunki są kolorowe, niesamowicie nasycone barwami i naprawdę piękne. Szata graficzna książki jest spójna i atrakcyjna. Obrazki ozdabiają strony, stanowią tła dla tekstu i są przydatne podczas prezentacji konkretnych zjawisk. Dodajmy do tego jeszcze fonty, które współgrają z formą książki, a otrzymamy naprawdę piękną oprawę graficzną dla tego niebanalnego tekstu i tematu. • Zadziwiające życie to pozycja dla dzieci ciekawych świata, które interesują się tym, jak powstał człowiek i nie tylko. Pięknie wydana, ciekawa i dostosowana do wieku czytelników może stanowić bodziec do dalszych poszukiwań i nauki. Zdecydowanie warto poszukać, jeśli macie w domu dziecko, które zadaje masę pytań i jest ciekawe nowości.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo