• Po przeczytaniu „To co zakazane” Tabithy Suzumy myślałam, że nie będzie prostszej recenzji do napisania. Tymczasem od dobrych kilku godzin siedzę wpatrując się w ekran monitora i kompletnie nie potrafię zacząć pisać. Nie chodzi o to, że nie wiem co czuje po przeczytaniu tej historii, lecz o to, że na opisanie moich uczuć brak mi po prostu słów. Ta książka wstrząsnęła moim światem, czego zupełnie się po niej nie spodziewałam. W zasadzie sięgając po nią obawiałam się czy w ogóle mi się spodoba oraz czy będę potrafiła zachować cały czas otwarty umysł i nie osądzać bohaterów ze względu na ich wybory. W żadnym scenariuszu jednak nie brałam pod uwagę, że powieść Tabithy Suzumy stanie się jedną z moich ulubionych, a rozstanie z Lochanem, Mayą i ich rodzeństwem będzie tak bardzo mnie bolało. • „Możesz zamknąć oczy i nie patrzeć na rzeczy, których nie chcesz widzieć, ale nie możesz zamknąć swojego serca na rzeczy, których nie chcesz czuć.” • Niektórym mogłoby się wydawać, że historia miłości łączącej dwójkę rodzeństwa może wywołać w czytelniku jedynie oburzenie i uczcie zniesmaczenia. Tabitha Suzuma pisząc „To co zakazane” udowodniła, że wcale tak być nie musi. Stworzyła ona przepiękną powieść, pełną bólu, strachu, cierpienia i miłości, która nie miała prawa zaistnieć, a jednak się wydarzyła… O tej książce naprawdę nie sposób jest zapomnieć. Autorka skupiając się przede wszystkim na ciężkiej sytuacji bohaterów oraz opisaniu kłębiących się w nich uczuć i emocji, sprawiła, że czytelnicy czytając o tej kazirodczej miłości w żaden sposób nie potępiają rodzeństwa za ich czyny, lecz mają nadzieję, może nie na happy end, ale przynajmniej na inne, szczęśliwsze dla nich zakończenie. Bo musicie wiedzieć, że w końcówce tej książki autorka złapie Was za serce, a następnie roztrzaska je na milion małych kawałeczków. • „Nie posłucham tej tykającej bomby w mojej głowie, nie będę myśleć o przyszłości, o tej wielkiej ciemnej dziurze, w której żadne z nas nie umie egzystować, ani razem, ani osobno...” • Dlatego jeśli szukacie wyjątkowej młodzieżówki, która nie tylko Was urzeknie, ale równie zaskoczy i zmusi do refleksji, to najnowsza powieść Tabithy Suzumy jest tym czego właśnie szukacie. Gwarantuje Wam, że ta kontrowersyjna, ale i rozdzierająca serce, pełna bólu i cierpienia opowieść o miłości niemające prawa się wydarzyć na długo pozostanie w Waszej pamięci. W szczególności, że autorka tworząc bohaterów wykonała kawał dobrej roboty. Sama postać Lochana to istny majstersztyk. Jeśli jednak nie jesteście w stanie przezwyciężyć zniesmaczenia na myśl o związku kazirodczym, to nie sięgajcie po tą książkę. Lochan i Maya zasługują na to by ich historie poznać z otwartym umysłem. Gorąco polecam! • Aleksandra • Wszystkie cytaty pochodzą z książki „To co zakazane” autorstwa Tabithy Suzuma. • Więcej na : [Link] oraz [Link]
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo