• Jedna z bardziej wstrząsających książek jakie przeczytałam. Nie daje o sobie zapomnieć. Ukazuje istotę niewolnictwa, które niszczy nie tylko ciało ale i duszę. Opowiada o czarnych kartach z historii Ameryki. Napisane prostym, jasnym językiem. Znakomita proza.
  • Dom zbiegłej z Kentucky niewolnicy jest nawiedzony. Prześladuje go duch dziecka, które zostało zamordowane przez matkę, pragnącą je w ten sposób ocalić od jeszcze gorszego, w jej mniemaniu, losu, czyli od niewolnictwa do końca życia. Zjawa wraca z zaświatów pod postacią młodej dziewczyny, ale z umysłowością dziecka. • Fabuła, oparta na prawdziwej historii, przedstawia dzieje Sethe i jej bliskich. Ich przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. To właśnie przeszłość blokuje normalność. Przeszłość Sethe i jej rodziny, a także przeszłość niewolników-wspólna przeszłość Afroamerykanów. To ich brzemię i ich dziedzictwo. Czy można o tym zapomnieć? • „Umiłowana” to piękna i wstrząsająca opowieść o niewolnictwie oraz o okaleczeniach duszy i ciała jakie ono niosło.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo