Recenzje dla:
  • Miałam już kiedyś okazję oglądać ten film... do połowy. Ponieważ i tym razem nie udało mi się go skończyć w telewizji, postanowiłam zrobić sobie seans na własną rękę. • Życie Pi to opowieść o chłopcu, który po zatonięciu statku ląduje na małej łódce ze zwierzętami. Zna je, ponieważ jego rodzina prowadziła zoo, w którym były główną atrakcją. Najgroźniejszym z nich jest Richard Parker – tygrys. Ta dziwna para musi się ze sobą dogadać, by przeżyć. • Nie wiem, co myśleć o tym filmie. Z jednej strony niektóre sceny na oceanie były genialne, bo pokazywały radzenie sobie w trudnej sytuacji, pomysłowość chłopaka i jego emocje. Z drugiej – scena na wyspie była dla mnie dziwna. Taki sam problem mam z ocenieniem, jak odbieram efekty specjalne. Mam tu na myśli głównie kadry, które pokazywały barwną wodę. Z jednej strony wygląda to pięknie, z drugiej było zbyt baśniowe. • Podsumowując – film był niezły, cieszę się, że go dokończyłam, ale wątpię, bym miała po niego sięgnąć znowu.
  • Film wogule mI sie nie podobał. Owiele lepsza jest książka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo