• Na tę pozycję trafiłam przypadkowo, od razu wypożyczyłam 3 części - to był dobry wybór! Fantastyczne wątki, wartka akcja, czyta się z zapartym tchem. Polecam!
  • Nie znałam tej autorki, poleciła mi jej książki Pani w bibliotece. Właśnie czytam 3 tom i nie mogę się oderwać od lektury. Na szczęście autorka napisała już parę książek i można się nimi rozkoszować. Polecam
  • Świetna książka.Czyta się szybko i przyjemnie, ciężko się oderwać.Gorąco polecam.
  • Książka wpadła mi w ręce przypadkowo i dosyć długo odkładałam jej przeczytanie. I tu duże zaskoczenie! Książka super! Bardzo dobrze się czyta. Nie można się od niej oderwać. Zaskakujące zakończenie. • Gorąco polecam!
  • Książkę czytałam z zapartym tchem i nie mogłam się od niej oderwać. • Początkowo książka zaczyna się delikatnie, emocje są stopniowane aż dochodzę do momentu gdzie chcę jeszcze i jeszcze. • Chciało by się rzecz "Ada to nie wypada" ale ona sama wie czego nie wypada i cały czas powtarza do Krystianowi. • Polubiłam Wilczych braci (Przemka za dostojność, styl, sposób bycia a Krystiana za porywczość i intuicję ), polubiłam Adę, która była bardzo dobrą psycholożką w profilowaniu lecz tak naprawdę nie umiała pomóc samej sobie. • Jest jeszcze Adam, który od początku mi nie pasował a na końcu zachował się tak samo jak seryjny oprawca. Może to i dobrze bo Ada w końcu przejrzała na oczy. Szkoda tylko, że przy takich sytuacjach nie zawsze jest taki Krystian lub Przemek a już tym bardziej ich dwóch naraz. • Kryminał i akcja podobała mi się, na początku nie szło połączyć dwóch śledztw no bo w końcu u Skarżyńskiego była Hanna a nie Alicja. • Jeśli chcesz dobrego kryminału z nutą romansu w tle ta książka jest dla Ciebie! • Pani Diano (jestem Pani imienniczką ;) chce więcej i więcej! • Jasne na upartego można by się do kilku rzeczy przyczepić : na przykład to, ze ciągle w książce powtarzane jest iż dla jednego w wilczych klonów mąż nie stanowi problemu, że Ada biegnąc we łzach spotyka właśnie jego! Że Ada w swojej pracy jest leniwa, a jak już coś robi to tylko z sukcesem. • Ale i tak oceniam na 10! • No i jak zwykle w przypadku książek, które mi się podobają tę również poleciłam mamie i babci. I równie dobrze im się ją czytało! • i na koniec zostawię jeszcze cytat, który mega fajnie brzmi i który bardzo i się podobał • "Twój brat nas zabije, komendant nas dobije, twój przełożony wykopie dla nas dół a mój szef grabarz nas zakopie" • Podsumowując jest to kryminał z nutą romansu lecz także z odrobiną uśmiechu i komedii
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo