• Po tej lekturze do głowy przychodzi mi tylko jedna myśl - Zakładam kolekcję. (..książek Schmitta)
    +2 trafna
  • Jan Peszek - mistrzostwo świata, jesli chodzi o lektora - nie pierwszy i nie ostatni raz, wspaniały głos • A powieść - dla dzieci, dla młodziezy, dla dorosłych • uniwersalny przekaz - bazujący na religii, wierze i okresie wojny. • Żydowskie dziecko ukrywane przez kler. Przez księdza w "żółtym domu", w którym sieroty i dzieci opuszczone - zarówno katolicy, jak i żydzi - czekają w trwodze na ukończenie wojny i na powrót rodziców. I jak przeżyć, gdy zaczynają się kontrole nazistów? Jak przeżyć, gdy wiara nastręcza kłopotów, gdy obrzezanie zdradza narodowość, gdy każdy kolejny dzień to wielki znak zapytania? • Ale mimo smutnej podstawy tej powieści, mamy tu wiele optymizmu. Chłopiec rozmawia z księdzem, opiekunem i roztrząsa wiele wątpliwości natury wiary, powinności, czy dobra. Pada wiele mądrych słów i spostrzeżeń, ale i nadziei, że każdy człowiek jest w jakiś sposób potrzebny. Patrzymy na pewne aspekty oczyma zarówno dziecka, jak i księdza, co daje nam jasny obraz postrzegania.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo