• Czy można połączyć okultystyczne praktyki, brutalne morderstwa, wyuzdane obrządki, rzeczywistość przedwojennego Wrocławia i futurystyczne wizje architektoniczne modernistycznego, powleczonego szkłem miasta, budzącego skojarzenia z Molochem z nowatorskiego filmu „Metropolis”? Marek Krajewski udowadnia, że można. Co więcej – czyni z tego jedną ze swoich najlepszych powieści, która hipnotyzuje, wciąga, budzi odrazę, ale jednocześnie nie pozwala się od niej oderwać. • Jeszcze przed premierą, „Moloch” był anonsowany jako jedna z najmocniejszych i najmroczniejszych książek Krajewskiego. Trudno się z tym nie zgodzić, bowiem tak posępnie i ponuro w twórczości wrocławskiego pisarza chyba jeszcze nigdy nie było. Satanistyczne obrządki sąsiadują tu z zagadką zaginięcia dwójki dzieci i bestialskich morderstw. Jak to się łączy z planem postawienia w centrum miasta czterdziestopiętrowego szklanego budynku, który ma obserwować Wrocław niczym ponure bóstwo? Odkryć będzie to musiał niezastąpiony Eberhard Mock, który nie podejrzewa jeszcze, że podejmując się rozwikłania tej zagadki, robi pierwszy krąg w otchłań, z której nie ma już powrotu.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo