• Pan Ress to producent filmów dokumentalnych dla BBC, m.in filmu pt "Auschwitz" i "Naziści. Ostrzeżenie historii". I na podstawie tych, i innych , filmów napisał książki. • W "Auschwitz...." autor przedstawił historię obozu, od powstania aż do do roku 1945. Świetna robota historyka, mnóstwo źródeł: wywiady z ofiarami Zagłady a także z Nazistami, którzy pracowali w Oświęcimiu, godziny spędzone w wielu archiwach czyli w w sumie 15 lat pracy. Na kartach tej książki spotkałam wielu "znajomych" : francuskich Żydów ("Klucz Sarah"), węgierskich Żydów ("Byłem asystentem doktora Mengele"), kobiety -ofiary eksperymentów medycznych ("Przetrwałam.Życie ofiary doktora Mengele"), Tomasz Blatta ("Ucieczka z Sobiboru"), a także "sławnych " doktorów z Auschwitz -Carla Clauberga , Horsta Schumanna i Josefa Mengele ("Kobiety z bloku 10") . • Świetnie napisana, bez moralizowania i oceniania. Prosto przedstawione fakty, mnóstwo pytań i własnych emocji. Bardzo szczegółowo pokazana zmiana charakteru obozu koncentracyjnego na obóz zagłady - tutaj najbardziej zaskoczyło mnie, że w Oświęcimiu miało powstać, w pierwszej wersji, centrum badań rolniczych. • Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo