• Powieść tę czyta się szybko, gdyż nie jest zbyt obszerna. Jest to trochę thriller, ale przede wszystkim powieść obyczajowa o życiu Anny , redaktorki medialnej i wykładowczyni uniwersyteckiej. • Akcja utworu rozgrywa się w Krakowie, mieście ogarniętym strachem prze szalejącym gwałcicielem, który swe ofiary napada w domach. Anna z przestrachem zauważa, że ktoś podczas jej nieobecności wchodzi do jej domu, ktoś "grasuje" po jej prywatności. Osaczona kobieta zaczyna podejrzewać już nawet swoich przyjaciół i dawnych znajomych. Na nic zdaje się szukanie ratunku na policji, która też jest bezradna. Kto osacza bohaterkę? A może przeczucia i zbyt wybujała intuicja powoduje, że popada w obłęd? Otoczenie wątpi w przeczucia Anny, a ona zaczyna już bać się przysłowiowego "własnego cienia". • POLECAM lekturę tej powieści wywołującej niepokój, dozę strachu , bezradność służb porządkowych i samotność człowieka w tłumie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo