• Bez wahania kupiłam tę książkę, bez zastanowienia - taka rzecz! - jak można tego nie przeczytać?! Nie wspomnę, że zdobi ona moją półkę, a w środku kryje skarby: autografy Jana Miodka, Jerzego Bralczyka oraz Andrzeja Markowskiego. Jest to mój powód do dumy, ale oczywiście nie jedyny. • Przeczytanie tego wspaniałego, długiego wywiadu również jest powodem do zadowolenia. To książka dla osób, które kochają język polski, są wrażliwe na poprawność językową, zwracają szczególną uwagę na to, jak wypowiadać/pisać poprawnie w języku polskim. Myślę jednak, że nawet, Ci których nic takiego w naszym języku szczególnie nie pociąga, a bynajmniej poprawność, powinni to przeczytać. Czyta się tę książkę bowiem tak lekko. Mam wrażenie, że zmienia ona myślenie o języku ojczystym. Może nawet wprawia w nastrój bojowo-obronny. Po tej lekturze być może każdy użytkownik naszego języka, nie pozwoli robić innym i sobie rażących błędów. • Poza tym myślę, że jest pełna ciekawostek, być może nawet tajemnic językowych, o których nie mieliśmy pojęcia, albo nie zwracaliśmy na nie po prostu uwagi. Naprawdę miło jest je odkryć. To przygoda zgłębiająca sekrety użytkowania języka polskiego, a nawet jego mocy i piękna. • Nie należy jednak trzymać się jedynie tego patosu, w który przed chwilą wprowadziłam. Jest to naprawdę prosta, lekka jak piórko rozmowa - rozmowa trzech kolegów-językoznawców o języku. Poucza, zwraca uwagę na błędy jakie popełniamy, ale też bawi, traktuje język z przymrużeniem oka, aby nie wprawić czytelnika w nastrój jak przed egzaminem. Język bowiem jest żywy, a więc mobilizuje do ciągłego jego odkrywania i zgłębiania. Książka wręcz woła: nie bój się języka polskiego, a wręcz otwieraj się na jego ścieżki, które ciągle wytłacza.
    +2 trafna
  • Kapitalna rzecz! Inteligentna rozmowa o współczesnej polszczyźnie, która nie ma formy poradnika językowego, choć spełnia jego funkcje. Dla każdego, kto lubi wiedzieć, co mówi.
    +2 trafna
  • Trzej polscy językoznawcy, profesorowie: Jerzy Bralczyk, Andrzej Markowski, Jan Miodek w przystępny i zabawny sposób wyjaśniają zawiłości języka polskiego. Nawiązują do zmian w języku polskim i pozostawiają miłe odczucie, że kochają język polski :)
  • Dobrze się czyta, z luźnej, mocno zabawnej, rozmowy trzech językoznawców można dowiedzieć się więcej niż z niejednego wykładu
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo