• „Filary ziemi” – czyli jak wyglądało życie w średniowieczu. • Ta bez wątpienia najsłynniejsza powieść Kena Folletta, która zachwyciła miliony czytelników na całym świecie opowiada o budowie monumentalnej katedry w Kingsbridge. Napisana z ogromnym rozmachem historia funkcjonowania w śred­niow­iecz­nych­ realiach jest tak rzeczywista, że czytając powieść można poczuć się jak jeden z jej bohaterów. Jest w niej zawarta cała prawda o tamtych bardzo odległych nam czasach. Czasach targanych wojnami domowymi, głodem, herezją. Autor w sposób misterny splata ze sobą wiele niezwykle zawiłych wątków poszczególnych postaci. Nie brakuje tutaj walki o władze zarówno w sferze sakralnej, jak i świeckiej. Konflikty między monarchią, klerem, a narodem stanowią niejako fabularny chleb powszedni. Do tego dochodzi miłość, ogromne namiętności, zdrady, intrygi, wiele bardzo mrocznych sekretów i ogromnie krwawe zbrodnie. I choć wielu bohaterów powieści niemalże bez ustanku spotyka wprost niewyobrażalne zło, mimo wszelkich przeciwności losu i dzięki własnej determinacji prą dalej, aby momentami niemożliwy do osiągnięcia cel z każdym kolejnym dniem był coraz bliżej ich zasięgu. Na tle tych licznych historii o charakterze obyczajowym przez cały czas niewzruszenie pną się do góry kamienne mury katedry Kingsbridge, by po ponad czterdziestu latach w końcu sięgnąć samego nieba. • „Filary ziemi” to wprost fenomenalna i trzymająca w napięciu saga historyczno-obyczajowa o średniowieczu. Tytuł ten nie ma sobie równych. Tu nie ma ani chwili nudy. Nie ma bohaterów z przypadku, każdy odgrywa tu istotną rolę dla całości utworu. Dla mnie jest to literacki majstersztyk. Chętnie zanurzę się w ciąg dalszy opowieści o słynnym Kingsbridge. Podobno czytania nic nie zastąpi i własnej interpretacji tekstu, ale tym razem gorąco polecam wszystkim superprodukcję „Filarów ziemi” wyreżyserowaną przez Audiotekę.pl. Rewelacyjne słuchowisko ever… Niezapomniana uczta dla uszu, pełna niesamowitych wrażeń. Polecam, polecam, polecam!!!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo