• Tom chyba pierwsza w życiu książka, której nie zdołałem przeczytać. Nudy straszne - jakieś rozważania 15 letniej dziewczyny, spisywane bardzo pretensjonalnym językiem. Wątek kryminalny beznadziejnie naiwny. Zachęcony informacją, że jest to ulubiony pisarz polskich czytelników zaryzykowałem, ale jednym słowem totalna porażka.
  • To według mnie najlepsza powieść Bussiego. Przeważyła tu dobrze rozpisana historia z Korsyką w tle, wciągająca zagadką i czysty podział akcji na czasy obecne i retrospekcje. Tego co najbardziej razi mnie u francuskiego pisarza czyli -okropnie naciąganej fabuły - było tu zadziwiająco mało i jakby przymknąć oko na zakończenie rodem z taniego thrilleru z tvp2 to jest na prawdę dobra książka. Nie tylko wciąga ale całą sobą zaprasza do odwiedzenia korsykańskich wybrzeży.
  • Niestety gorsza niż inna powieść tego autora, która czytałam niedawno. Ogoólnie nie byłaby zła, gdyby została skrócona o mniej więcej połowę. Akcja jest bardzo powolna, dużo powtórzeń, wiele zbędnych opisów i przemyśleń. A na koniec i tak nie porywa.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo