• słaba i nudna .Nie polecam .Choć szczerze przyznam Czytałem już Bańki mydlane tej autorki i była naprawdę fajna . Jedno wiem napewno nie wszystkie poczytne autorki mają fajne książki wręcz odwrotnie . To jest tylko moje przemyślenie , ale coś w tym musi być.
  • Ksiązka zupełnie inna niż wszystkie . Przeczytałam ja jednym tchem . Polecam
  • Dom lalek – Edyta Świętek • Najnowsza powieść autorki to powieść z dreszczykiem niepokoju i z każdą stroną to uczucie narasta. • Bohaterka - Anita, zakompleksiona młoda kobieta, która nie zaznała miłości rodzicielskiej i żyła w cieniu niepełnosprawnej umysłowo siostry, szara myszka, odrzucona w latach szkolnych przez rówieśników – wydaje się, że wreszcie trafiła na prawdziwą miłość. Ale czy na pewno? • Choć ukochany Mikołaj poprzez swoją opiekuńczość podnosi jej samoocenę, to jednak on sam pozostaje dla niej tajemnicą. • I nagle Anita zaczyna otrzymywać tajemnicze przesyłki, a w nich piękne lalki Barbie. Ponadto zaczyna czuć się śledzona, zaczynają ginąć jej ubrania z szatni klubu , w którym pracuje i ktoś ją prześladuje. • Czy ma coś z tym wspólnego Mikołaj, przy którym dziewczyna zaczyna rozkwitać? Dla niej jest jedyną osoba, która ofiarowała jej zainteresowanie. To dowartościowanie powoduje, że przegapiła moment manipulacji sobą. • Ale od czego jest dobra przyjaciółka? Mariola po bliższym poznaniu i przyjrzeniu się poczynaniom Mikołaja i zaślepieniu Anity, odradza przyjaciółce zbytnią uległość. • Jak to w życiu często bywa zwykły przypadek , a mianowicie ochota na zrobienie ukochanemu niespodzianki i chęć pobycia razem, niespodzianką była dla niej samej. Kim jest tajemnicza rudowłosa piękność na wózku inwalidzkim o włosach i uczesaniu podobnym jak Anita? • Odkrycie tajemnicy Mikołaja jest przerażające, nie takiej „sensacji” się spodziewałam, jaką zafundowała czytelnikom autorka. I dla bohaterki też to był wielkim szokiem. • Choć główny temat powieści to romans Anity i Mikołaja , jednakże fabuła jest bardzo rozbudowana i sięga takich problemów , Jak : • - wpływ samooceny i miłości rodzicielskiej na nasz los w przyszłości, • - trauma życia w cieni chorej osoby, • - tolerancja względem innych, • - niepełnosprawność intelektualna, • - brak szczerości w związku, • - samotność, do której łatwo przywyknąć, • - wpływ manipulacji na drugiego człowieka. • A fabułę wzbogacają też niezwykłe kreacje bohaterów z ich lękami, słabościami, wyrazistością i zachwianą psychiką , zakrawającą o perwersję. • Zakończenie powieści jest wstrząsające i zaskakujące , ale bez tragedii, a nawet powiedziałabym, że wizualnie ciekawe. Czytelnik „spędzi „ czas w owym tytułowym domu lalek, a w zasadzie w ich salonie. • POLECAM tę powieść o akceptacji samej siebie, o lęku otwarcia się na drugiego człowieka, o zatarciu się granicy między troską a kontrolą, o braku wsparcia od najbliższych, faworyzowaniu w rodzinie tylko jednego dziecka, bo jest niepełnosprawnym intelektualnie. • To wspaniała, emocjonalna powieść obyczajowa, z wątkiem romansowym, z tajemnicą i wręcz sensacyjnym dreszczykiem emocji, doskonałymi portretami psychologicznymi bohaterów i wielowątkową fabułą.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo