• Posłuchajcie opowiadania o Alku, Rudym, Zośce i kilku innych cudownych ludziach, o niezapomnianych czasach 1939–1943 roku, o czasach bohaterstwa i grozy". Tak zaczyna się opowieść o Bohaterach Szarych Szeregów, o czasach miłości, walki, śmierci. Młodzi przyjaciele, harcerze i maturzyści warszawskiego liceum wkraczają w dorosłość w dramatycznym okresie. Wychowani w patriotycznych domach... • Aleksander Kamiński - pedagog, profesor wydziału pedagogiki społecznej Uniwersytetu Łódzkiego i pisarz. Autor "Kamieni na szaniec", najsłynniejszej książki czasów okupacji oraz "Zośki i Parasola", dalszego ciągu losów spadkobierców ideałów Rudego, Alka, Zośki - opowieści o Harcerskich Batalionach Armii Krajowej. W czasie wojny był komendantem Organizacji Małego Sabotaży "Wawer" i redaktorem naczelnym największego pisma podziemnej Europy "Biuletyn Informacyjny". • Język książki jest lekki, sprawiający przyjemność czytelnikowi. Widać, że autor umie opowiadać. Używa prostych wyrazów, bez owijania w bawełnę. Utwór ukazuje całą prawdę o II wojnie światowej. Przekazane są emocje, które czuli bohaterowie i ich rodziny. Powieść zawiera bardzo dużo wartości. Mówi o bezgranicznej miłości, przyjaźni i oddaniu się za kogoś, za kraj. Wydanie, które ja czytałem, zawiera zdjęcia bohaterów, dzięki czemu łatwiej jest nam ich wyobrazić. • Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadziei • ................................................................ • A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei, • Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec… • Postacie występujące w tym utworze prozatorskim są ciekawe, intrygujące i zachęcające do poznania ich historii i przeżyć. Popełniają błędy, za które srogo płacą czyimś życiem. Umieją w tak trudnym okresie dla Polski cieszyć się z tego, że są polakami. • Tadeusz Zawadzki "Zośka" to jeden z głównych bohaterów powieści. Dzięki swojej inteligencji i ambicjom bardzo przysłużył się Polsce. Organizował dużo akcji, z których większość była sukcesem. Nie lubi być chwalony i chętnie pomaga swoim kolegom, zapominając o swoich problemach. Jest patriotą. • Aleksy Dawidowski "Alek" to kolejna, ważna postać Kamieni na szaniec. Był podharcmistrzem , członkiem podziemnej organizacji "Wawer". Został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari. • Jan Bytnar "Rudy" jest bohaterem, który na długo pozostanie mi w pamięci. Wykazał się wybitną walecznością i oddaniem. Tak jak inni dostał różne medale i odznaczenia. Był na pewno bardzo lojalny wobec innych, dlatego że dręczono i torturowano go, aby podał nazwiska i adresy zamieszkania innych "dywersjonistów". Zmarł na skutek skatowania przez gestapo. • Chorąży, niebieski chorąży… • Daj przestąpić ten promienny próg. • Gdzie żołnierzy swych czeka • Wódz-Bóg. • Książka wywiera bardzo dużo emocji. Czytając, dziękowałem im duchu za to, że żyję w niepodległej Polsce. Wydaje mi się, że każdy powinien ją przeczytać i będzie to taki mały krok w stronę patriotyzmu.
  • Chociaż wyznaję zasadę, najpierw książka, a dopiero potem film, to tym razem samo wyszło, że jednak najpierw obejrzałam film. Tak mnie on zaciekawił, że postanowiłam przeczytać książkę, chociaż miałabyć ona moją lekturą za rok. • Słowem mogę stwierdzić, że książka piękna. Walka, bohaterstwo, odwaga, cierpienia jakie niektórzy przeszli są dla mnie nie do wyobrażenia. Rudy, to dla mnie wzór, jego bohaterstwo, było prawdziwą odwagą i wyrazem przyjaźni do osób, których nie wydał, przy swoich cierpieniach. Także wyraz przyjaźni Zośki do Rudego jest piękny kiedy za wszelką cenę chce odbić Rudego. Alek- wiecznie zadowolony z życia chłopak, również bardzo lubił Rudego, brał udział w Akcji pod Arsenałem i tam poległ. Była to dla mnie bardzo smutna chwila w książce, gdyż bardzo polubiłam jego pozytywne nastawienie. • Przez większą część książki, łzy cisnęły mi się do oczu. Bardzo smutne jest dla mnie to, co ludzie wycierpieli. • Książkę tę na pewno warto przeczytać i nie żałuję, że zabrałam się za nią rok wcześniej. Na pewno nie zapomnę o niej i będę ją wspominać. Oby więcej tak wspaniałych lektur!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo