• Lubię styl pisania Jodi Picoult i to jak przedstawia różne problemy i ludzi. W tym przypadku jest to Kate wypierająca śmierć dziecka. Autorka przekazuje nam jak wygląda życie w środowisku Amiszów i ich zwyczaje. • Dla mnie książka jak każda inna tej autorki jest po prostu bardzo dobra.
  • Wspólnota Amiszów, ich religia, kultura, codzienne życie, na które składają się liczne zasady i ogólny światopogląd. W tym świecie żyje Kate; zagubiona z powodu niezrozumiałej śmierci jej nieślubnego dziecka. Staje przed sądem i grozi jej więzienie. Co się stało - czy Kate świadomie wyparła z pamięci morderstwo noworodka, by nadal przynależeć do wspólnoty...? • Zwarta akcja i fabuła a także mistrzowskie wykreowanie postaci (pomimo, że chwilami ma się dość bohaterki Kate i jej wydawać by się mogło głupiego zachowania) sprawiają, że książę czyta się jednym tchem. Trzyma w napięciu do ostatniej strony, a co najważniejsze zakończenie jest zaskakujące. • Świetna - jak każda jej książka.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo