• „Mów szeptem” to opowieść o dwóch młodych osobach, które borykają się z licznymi problemami. Jest to historia trudnej, nastoletniej miłości, chłopaka ze spektrum autyzmu i dziewczyny z trudną przeszłością. Historia dwójki młodych ludzi, innych od rówieśników, którzy z jednej strony nie szukają przyjaciół, a z drugiej potrzebują kontaktu z rówieśnikiem. Witek jest ponadprzeciętną osobą, która słyszy kolory. Jest on bardzo inteligentny i zamknięty w sobie. Na co dzień mieszka z babcią, która jest alkoholiczką i nie interesuje się niczym poza pełną butelką. • Magda, dziewczyna bardzo tajemnicza jest skrytą osobą, a jedyne co ją wyróżnia spośród rówieśników, to kolorowe i niecodzienne stroje. • Wspólne rozmowy mocno ich do siebie zbliżają, a zbrodnia, w którą zostają wplątani udowadnia, jak wiele ich łączy. • "Mówisz, że kochasz deszcz, a rozkładasz parasolkę, gdy zaczyna padać. Mówisz, że kochasz słońce, a chowasz się w cieniu, gdy zaczyna świecić. Mówisz, że kochasz wiatr, a zamykasz okno, gdy zaczyna wiać. Właśnie dlatego boję się, kiedy mówisz, że mnie kochasz." Czyta się bardzo szybko. Dobra na oderwanie od rzeczywistości po cięższej lekturze. • Fabuła i bohaterowie raczej nieskomplikowani.
  • Lubię książki Pani Olejnik. I pomimo, że przeznaczona jest dla młodzieży warto ją przeczytać. Obok problemów młodych ludzi z liceum pojawia się wątek kryminalny. Autorka porusza temat akceptacji inności, przyjaźni i miłości. I pewnie nie pozostanie długo w pamięci, to jednak polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo