Dla mnie cała seria tych uniwersalnych opowieści o codzienności jest ciągle bezkonkurencyjna. • Tytułowe "Skrzydła" były świetne. Potem prześcignęła je „Winda”. Ostatniego rozdziału nic już nie mogło pokonać, bo „Okna” chociaż na końcu, były najlepsze. I nawet jeśli wywróciły do góry nogami nasz wieczorny rytuał, bo dzieci zamiast po wysłuchaniu iść spać rzuciły się do okna, by szukać „żółtych plamek” w domach stojących po drugiej stronie ulicy, to było warto. • Nieodmienne polecam wszystkim dużym, by czytali je małym. Wtedy zabawa jest najlepsza.