• Wychowanie dziecka w cyfrowej rzeczywistości stanowi nie lada wyzwanie dla rodziców, którzy czasami jednak nie nadążają za rozwojem nowych technologii. Książka Katie Davis jest wynikiem prawie dwudziestu lat badań na temat wpływu technologii cyfrowych na rozwój młodych ludzi. Zawiera wskazówki i porady jak nauczyć dziecko obcowania w świecie online za pośrednictwem urządzeń ekranowych. Trudno jest śledzić poczynania w internecie naszych nieletnich przez cały czas. Może rzeczywiście zamiast stawiać ciągle opór i zakazywać, lepiej poświęcić nieco więcej uwagi ich przygotowaniu. Nauczyć jak zadbać o tzw. higienę cyfrową, jak samokontrolować czas spędzany przy szklanym ekranie, jak wykorzystywać ten czas w sposób korzystny dla naszego intelektu i kształcenia. Nie są to zagadnienia łatwe. Nowe technologie budzą wiele kontrowersji w świecie dorosłych. Ciągle słyszy się wyłącznie o wynikających z jej nadużyć złych skutkach i długofalowych zagrożeniach. Niestety na tym etapie postępu nic już nie zdołamy zmienić. Musimy się jak najlepiej dostosować do funkcjonowania w XXI wieku i zdro­woro­zsąd­kowo­ podejść do tego tematu. Będzie to wymagać od nas ciągłej edukacji, by choć w minimalnym stopniu „zdążyć” za nowinkami technicznymi. W przeciwnym razie doprowadzi to nas do zgubnych skutków. • Uważam , że książka „Dziecko w świecie technologii” jest bardzo wartościową rzeczą. Przede wszystkim nie straszy, a jedynie sygnalizuje. Przedstawione w niej spostrzeżenia i sugestie są bardzo cenne. Nie wszystkie wyniki badań amerykańskich, przedstawione na jej kartach współgrają z wychowywaniem europejskich dzieci. A wynika to przede wszystkim z bardzo wielu różnic socjologicznych, obyczajowych, kulturowych, społecznych i edukacyjnych. Ale stanowią jakiś punkt odniesienia, nadają kierunek jaki należy przyjąć w edukowaniu swych pociech, by wspólnie „nie zgubić się w sieci”, a żyć pełnią życia bez problemu uzależnienia. To jest misja, a problem bardzo złożony, bo dotyczy nie tylko rodziców i dzieci, ale także nauczycieli, lokalnych decydentów, projektantów aplikacji itd.. O tym, czy niemożliwa do wykonania, niestety pokażą dopiero w przyszłości kolejne badania przeprowadzone w tym zakresie. Bądźmy jednak dobrej myśli… Zatem - let's go to the future.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo